«رنسانس وارونه» به بحران روشنفكری در نیم قرن گذشته‌ی ایران می پردازد و در پی یافتن چگونگی همراهی‌های «روشنفكران» ایرانی در همپایی، همراهی و همیاری با «مرتجع‌ترین» و عقب مانده‌ترین قشر سنتی جامعه‌ی عقب مانده‌ی ماست كه به انقلاب 57 انجامید. اسناد این كتاب بیشتر از نوشته‌ها و گفت و گوهای خود این انقلابیون جمع آوری شده است. افشاری در بخش دوم كتاب نیز به استمرار همیاری این روشنفكران در روشن نگه داشتن ماشین حكومتی حكومت اسلامی پرداخته است.
