ریچارد ناتانیل رایت (به انگلیسی: Richard Nathaniel Wright) (زاده ۴ سپتامبر ۱۹۰۸ – درگذشته- ۲۸ نوامبر ۱۹۶۰) نویسنده آمریکایی آفریقایی‌تبار مکتب رئالیسم.
از مصاحبه فرزانه طاهری (مترجم) درباره ترجمه دوباره “عطش آمریکایی”:
اين كتاب در واقع اولين كتابي بود كه از من در سال 1364 منتشر شد. وي افزود: «عطش آمريكايي» بخش دوم زندگي‌نامه خودنوشت «رايت» است. بخش اول آن كه به نام «سپرك سياه» ترجمه و در سال‌هاي قبل از انقلاب منتشر شده بود، مربوط به دوران كودكي «رايت» است. طاهري ادامه داد: بخش دوم زندگي‌نامه خودنوشت او به مهاجرت «رايت» به شمال آمريكا و ورود او به حزب كمونيسم آمريكا و بعد هم سرخورده شدن او از اين حزب و خروج‌اش از حزب كمونيسم مربوط مي‌شود. اين مترجم خاطر نشان كرد: در چاپ اول اين كتاب كه توسط «كتاب تهران» منتشر شده بود، مقدمه‌اي از «آذر نفيسي» نيز آمده بود. وي با بيان اينكه ترجمه دوباره اين كتاب با 230 صفحه منتشر مي‌شود، گفت: من در مقدمه‌اي كه براي چاپ دوم اين ترجمه نوشته‌ام كاملا انگيزه و لزوم ترجمه دوباره‌ام را توضيح داده‌ام. طاهري در پايان اظهار داشت: در دهه نود در آمريكا توجه دوباره‌اي به «ريچاد رايت» شد و مبارزه براي حفظ فرديت به رغم چهارچوب‌هايي كه تعيين مي‌شود، مثل سياه‌پوست بودن يا كمونيست بودن، دوباره مورد توجه جامعه امريكايي قرار گرفت. «ريچارد ناتانيل رايت» در روز 4 سپتامبر 1908 در ايالت نژادپرست و تبعيض‌گراي مي‌سي‌سي‌پي در ميان يكي از فقيرترين جمعيت‌ها به دنيا آمد. او نوه يك برده سياه‌پوست بود. محل تولد او، شهر ناچز، در قرن نوزدهم، دومين بازار بزرگ برده در جنوب ايالات متحده به شمار مي‌رفت. در اين شهر سالانه هزاران برده به فروش مي‌رسيدند. اولين و بزرگترين رمان‌نويس سياه‌پوست آمريكايي، از همان عنفوان كودكي با فقر و خشونت برآمده از تبعيض نژادي آشنا شد. او هميشه و در همه حال، به ويژه در رمان «فرزند سرزمين» و يا مقالات «نيروهاي سياه»، به محكوم كردن رفتارهاي تحقيرآميز نژادپرستان‌هاي مي‌پرداخت كه بر ميليون‌ها نفر به دليل رنگ پوست آنها در آمريكا تحميل مي‌شد. موفقيت رايت در عرصه‌اي مانند ادبيات، كه در انحصار سفيدپوستان بود، و در حالي كه تلاش مي‌شد تا سياهان حتي در عرصه‌هايي مانند موسيقي مردمي و ورزش به حاشيه رانده شوند، موفقيتي استثنايي و كاملاً منحصر به فرد محسوب مي‌شود. رنج‌هاي شديدي كه رمان‌نويس مجبور به تحمل آنها بود، به او امكان داد تا احساسات واقعي كه هميشه هم پسنديده نبود و اميدهاي جامعه سياه‌پوستان در بطن دموكراسي آمريكا را از درون اين جامعه درك كند. «رايت» در سال 1960 جهان را بدرود گفت
