در دوره ای که روز به روز مردم از حکومت و سران آن و ایدئولوژی مذهبی آن رویگردان می شوند، سران و مقامات حکومت اسلامی شدیدا احساس نگرانی می کنند و تلاش های گسترده ای را برای تحریک هرچه بیشتر احساسات مذهبی طرفداران خود به کار می اندازند تا بلکه قدرت خود را نگاه دارند. بدین ترتیب حاکمان، روحانیون و علما، داستان سرایان و سناریو سازانی که تاکنون واقعه امام زمان را تولید کرده اند، برای اثبات درستی نظریات خود به کرات به امامان و پیامبرانی متوسل شده اند که آنها نیز برای اثبات گفته هایشان به خدا پناه برده و به او قسم خورده اند و در واقعیت، همگی جز یک مشت آدم شیاد و خیالباف و افسانه ساز و داستان سراهایی که از این راه نان می خورند و حکمرانی می کنند نبودند. در پی ظهور امام زمان، همه قداره بندان پیشین از محمد تا علی و غیره وارد صحنه می شوند و نقشی که داستان سرا به آنها داده است ایفا می کنند. داستان ها و افسانه هایی که جز تبلیغ و ترویج جنگ و کشتار، تجاوز و غارت، انتقام جویی و آدم کشی رسالت دیگری ندارند. داستان های هولناکی که به غایت ضد انسان و زن ستیز هستند. . انتقال روایات و افسانه های مذهبی از نسلی به نسلی دیگر و تدریس آن در حوزه های علمیه زیر عنوان «علم» فقه، داستان سرایی های دروغین و خرافه پرستی بیش نیستند. اما بازار کسب و کار بزرگ اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، برای مفت خوران روحانی و شاهان و درباریان و کاخ نشینان هستند بنابراین در بازخوانی تازه داستان امام زمان، همه عناصر و نشانه های ظهور به گونه ای باز تفسیر می شوند که شرایط امروز منطقه در آن لحاظ شده باشد تا به سفارش مدیران دستگاه تبلیغاتی حکومت پاسخ داده شود.
