خداوندِ مولانا رحمت کناد روح بلند شیرزنی را که سال های عمرش را بر سر تحصیل و تدریس عرفان اسلامی- ایرانی نهاد. آنِماری شیمل، زمانی که نوزده سال داشت توانست اولین مدرک دکترایش را بگیرد و زمانی که از دنیا رفت به عبارتی هفده مدرک دکترا داشت و آثارش را به پنج زبان دنیا نوشته بود.
کتاب های بسیارِ وی که حاصل مطالعات خستگی ناپذیر و سفرهای دور و درازش به نقاط مختلف جهان اسلام و کشور ایران و قلمرو زبان فارسی هستند، نشان از علاقه ژرفِ وی به فرهنگ عرفانیِ ایرانی-اسلامی دارند و ایمان خلل ناپذیرِ وی به ارزش و اهمیت کارش. وی هیچ گاه ازدواج نکرد و بچه دار نشد تا همه عمرش راصرف پدید آوردن آثاری کند که برای فرهنگ ما جاودان خواهند ماند. کتاب ها و مقالاتی که راهگشایِ مطالعه فرهنگ اصیل و ریشه دار عرفانی ما هستند. از کوشش های وی در تحصیل علوم عرفانی بسیار گفته اند از جمله این که در شانزده سالگی علاوه بر درس های مدرسه اش مجبور بوده برای شرکت در کلاس های مربوط به علایقش هر هفته سه کتاب را خوانده و به استاد گزارش دهد.
