تاریخ ایران پراست از حوادث و مقاطعی که در آن حاکمان و حکومت ها برای تداوم حیات و منافع خود، به کشتن مردم دست یازیده‌اند.این وضعیت از دورانهای کهن استبدادِ فردی، آغشته به جهلِ حاکمان،تا دوران آمیخته با پیشرفتهای فکری، فلسفی، ادبی و سیاسی دچار هیچ تغییری نگردیده و حتی گذر هزاران سال نیز، مردم نجیب و مظلوم ایران را از گزند خودکامگی زمامداران ریز و درشت در امان نداشته است.
در این میان اما،حکایت حکومتی که وجه تسمیه از مردم و جمهور گرفته و با ادعای حکومت مردم ، دست به خون آنها آلوده است؛حکایتی‌است تلخ و متفاوت که در هیچ برهه‌ای از تاریخ این سرزمین مثل و مانندی ندارد.
حکومت جمهوری اسلامی در طول عمر نزدیک به چهل سالۀ خود به طور نسبی بیشتر از بسیاری از حکومتها و حاکمان تاریخ ایران کشتار و جنایت نسبت به مردم ایران‌رواداشته است.وازاین منظر جایگاه ویژه ای دررتبه های نخست رده بندی حاکمان ستمگر و مردم کش به خود اختصاص می دهد.در عین حال که تکرار کشتارهای جمعی در هر ده سال یکبار، افتخاری است که بطور انحصاری به این رژیم تعلق می گیرد.به حکومتی که هر ده سال یکبار یک کشتار وسیع و جدی در مقیاس غیر قابل کتمان یا انکار صورت داده است(1367-1378-1388).
افزون بر هرآنچه گفته شد، منحصربه فردترین نوع کشتار مردم یک سرزمین در یک حکومت مدعی مردم سالاری نیز در تاریخ به نام حکومت جمهوری اسلامی ثبت خواهد شد. حکومتی که به نام مشارکت مردم در تعیین سرنوشت سیاسی خویش، آنان را به بازی انتخابات می کشاند و در همان حال به نام حمایت از رأی مردم آنها را به گلوله می بندد
