نوشته پرویز اذکایی میباشد و در زیر به معرفی کتب پرداخته میشود.
حکیم رازی گذشته از جنبه پزشکی‌اش – که آوازه‌ی جهانی گسترده‌ای یافته است – به لحاظ حکمت طبیعی، علم اثباتی و روش تجربی، با فرانسیس بیکن قابل قیاس است و بر او فضل تقدم دارد؛ و باید گفت اصول طبیعت پژوهی رازی: (ذره‌گرایی، زمان مطلق، تصور حرکت، علم تجربی) با مال اسحاق نیوتن یکی است؛ به علاوه، نظر به گرایش ضد ارسطویی در باب معرفت‌شناسی، خود همسنگ و همانند با رنه دکارت فرانسوی میباشد. به طور کلی، اندیشه‌های چند‌گونه رازی به نحوی “علم نوین” سده‌های 16 و 17 میلادی را در ذهن تداعی می‌کند، چه دوران انتقال فیزیک از قرون وسطا به عصر جدید در اروپا، همانا با گرایش‌های “رازی‌وار” مشخص میشود، باید افزود که هر نظری در باره حقیقت نهایی اندیشه‌های امانوئل کانت در مورد طبیعت اظهار شود،بایستی اصول فیزیک نظری “رازی” را ملحوظ بدارد: چه از اندیشه‌های بنیادین تشکیل یافته، که سطوح متفاوتی از شناخت علمی ارائه می‌کند. موضوع کتاب حاضر، حکمت طبیعی و نظام فلسفی رازی، و هدف از تألیف آن، این که “فلسفه” به طور کلی و به معنای اخص کلمه یعنی ” حکمت طبیعی” مادی؛ و این که با درک ” فیزیک” رازی، دیگر جایی برای متافیزیک در فلسفه ایران باقی نمی‌ماند؛ گواه بر آن نیز حکیمان بزرگی همچون ابوریحان بیرونی و عمر خیام نیشابوری – هر دو پیرو “اتمیسم” رازی – متافیزیک را به دور افکندند، و مساعی فکری و علمی خود رامقصود بر مطالعات طبیعی و نجوم و ریاضی کردند.
