اثر والتر بنیامین با ترجمه مراد فرهادپور و امید مهرگان است؛ والتر بنیامین غالبا به عنوان متفکری مرموز با آرایی نبوغ آمیز در مورد ادبیات، به ویژه جریان های حاشیه ای و فراموش شده ادبی، معرفی شده است. تفاسیر گوناگونی که از ایده های او صورت گرفته همراه با تأثیر مقطعی چهره های برجسته ای همچون گرشوم شولم و تئودور آدورنو و برتولت برشت، و همچنین خصلت قطعه وار و ناتمام آثار او، مجموعا به این تصور دامن زده است که تفکر بنیامین فاقد انسجام و پیوستگی درونی است و احتمالا علت جذابیت او برای جریان های پست مدرنیستی در نقد ادبی و مطالعات فرهنگی را نیز باید، در کنار دیگر موارد، در همین امر جست.اما واقعیت آن است که بنیامین در طول حیات فکری خویش با سماجتی چشم گیر به مضامین واحدی پرداخته است،
