کتاب ” مدینه فاضله ایرانی، از امام زمان تا امام زمان “

نوشته دکتر رضا آیرملو، “مدینه فاضله”، یکی از معادل های فارسی کلمه ” #اتوپیا ” است. این کلمه در اصل یونانی است و به معنای ” ایده آل ” و بخصوص ” ایده آل اجتماعی ” یا ” جامعه ایده آلی ” است، که در واقعیت و صحنه عمل، قابل تحقق و پیاده کردن نیست. اعتقاد به اتوپیا، همراه با انسان است و همراه با زندگی اجتماعی وی، رنگ و بوی اجتماعی بخود گرفته است. از آن پس این باور ذهنی، همراه با انسان، به اقوام و گروههای اجتماعی و مذهبی راه یافته، و باور ذهنی گروههای مختلف مردم و ملت ها را تشکیل داده است. این همگانی بودن اعتقاد اتوپیایی تا بجایی است که هیچ گروه دینی و قومی و ملتی نیست که به جامعه خیالی چشم ندوخته باشد، و دل در گرو باوری ذهنی از ” ظهور و نجات ” ننهاده باشد. در این شرایط اتوپیا از آسمان خیالی به زمین واقعیت ما نقل مکان میکند و بصورت پیش شرط ایدئولوژی ها در حرکات اجتماعی مردم، نقش های عمده به عهده میگیرد. این کتاب برای توضیح این چگونگی در جامعه ایران فراهم آمده است.