نوشته احمد کسروی
گفتارهایی از مهنامه پیمان ۱۳۱۶ هجری خورشیدی،بارها میخواستم دراین باره چیزی بنویسم. گامی برداشتم و گامی بازپس نشستم . این زمینه بسیار سختی است، مگر خدا یاری کند و کاری از پیش رود. این کار نه تنها آنستکه خویهایی را به نیکی یا بدی ستاییم ، بگوییم و بگذریم . از آن هیچ سودی در دست نخواهد بود. باید پیش از همه خردها را تکان داد تا نیک و بد شناسد و به ستوده خویی ارج گزارند و خواهان آن باشند، سپس بر آن همه گفته های پراکنده و بدآموزیهای فراوان که دلها را فراگرفته چاره جست و دلها را از آن پیراست. پس از اینهاست که میتوان گفتگو از ستوده خویی کرد، وگرنه با سستی که خردها راست و با پریشانگوییهایی که دلها را فراگرفته، از شمردن خویهای نیک و بد چه بهره میتوان برداشت؟! این شگفت که کسانی گفتارهایی در این زمینه مینگارند و میفرستند تا در پیمان چاپ شود و چون نمیشود، آزردگی مینمایند.
