نوشته احمد کسروی
بررسی این کتاب مرحله دیگری از تحولات فکری احمد کسروی را روشن می‌سازد. این کتاب در سال ۱۳۱۶ (در اوج قدرت رضاشاه) به قلم کشیده شده است. تعداد صفحات کتاب هفتاد صفحه است و از ۲۴ گفتار تشکیل شده است. هدف اساسی این کتاب پیشنهاد یک دین واحد بنام #پاکدینی می‌باشد. به اعتقاد او ادیانی که امروز در جهان موجود است، در اصل یکی بوده ولی امروزه آلوده شده است. می‌نویسد: “چند دین از زردشتی و جهودی و مسیحی و مسلمانی که در جهان رواج دارد هیچ یک با دیگری راست نیاید”.علت اساسی بدبختی و سردرگمی جوامع را، انشعاب در دین و پیدایش مذاهب و فرقه های متعدد می داند. کسروی بی دینی را به اعتقادات سست و گمراه کننده مذاهب و فرقه ها ترجیح می‌دهد: “اگر آدمیان را دین می باید، یک دین درستی را با راهنمایی خرد پیدا کنند، و اگر نمی‌باید به یکبار این اندیشه های سست و پراکنده را دور بریزند”.
