نوشته نیکولو ماکیاولی ترجمه محمود محمود
پايان قرون وسطى زنجير شده به دو نهضت مهم نوزايى فرهنگى (رنسانس) و اصلاح گرى (رفورماسيون) است، دوران جديد از خاكسترهاى قرون وسطى سر بر مى كشد، دورانى كه مبتنى بر جهان بينى ويژه اى است از مهمترين عوامل آن كاهش قدرت كليسا و دين مداران و ديگر ميدان دارى قدرت علم است، فرهنگ عصر نوين بيشتر دنيوى است و كمتر روحانى، دولت ها جا بر كليسا و قدرت دنيوى آن تنگ مى كنند و آن ها بر امور فرهنگى نيز نظارت مى كنند، دايره قدرت دينى تنگ مى شود و اگرچه در ابتدا قدرت در دست شاهان است، اما كم كم نظام سلطنتى جاى به دموكراسى مى سپارد يا با سقوط شاهان ديكتاتوران بر جايگاه آن ها تكيه مى زنند.
