نوشته احمد کسروی
خرابات آنجاست که در آن می نوشند و خراباتی آنست که پیوسته در خرابات است و همواره در میکده ها سرگردان است. خراباتیان، نخست شماری از مسلمانان می بودند. پس از آنکه فلسفه یونان باستان میان مسلمانان رواج یافت، آنها که می کوشیدند با بکارگیری فلسفه پی به آغاز و پایان جهان برند و در این راه پیروز نمی شدند، باور‌هایی میانشان پدید آمدند که می پنداشتند بهتر است زندگانی را به نوشیدن باده و مستی سر کرد و در بند دنیا نبود و به آغاز و پایان جهان نیاندیشید. روشن است که صوفیان و مسلمانان آنان را از خود نمی‌دانستند و با آنها مخالفت می کردند و آزارها می دادند.
