استبدادگری حاکمیت نیمی از فاجعه تاریخی استبداد در ایران است . نیم دیگر آن استبداد پذیری ملت است . ظلم با تکیه بر بی حرکتی مظلوم به ظلم خود ادامه میدهد . در هر کجا که انسان‌ها به واسطه نأا آگاهی ، عادت ، ترس ، طمع ، فریب خوردگی و یا مسخ ، استبداد را بپذیرند آزادی به دست فراموشی سپرده میشود .سر خم کردن در مقابل مأموران ، مقامات و عوامل یک حاکمیت مستبد ، تنها سبب تداوم و توسعه آزادی کشی میشود ، امری که قرن هاست در ایران ادامه دارد .
هیچ ملتی خود را از بند استبداد نخواهد راند مگر آنکه به درجه ایی از رشد فکری و تکامل اجتماعی برسد که حضور ستم و نبود آزادی برایش غیر قابل تحمل شود. ملتی که ستم سالاری را به هر دلیلی تحمل می‌کند هرگز آزاد نخواهد شد . تا زمانی که آزادگی نه به عنوان یک شعار و حرف و آرزو ، بلکه به عنوان یک درک عمیق و باور محکم جا نیفتد ، انسان‌ها هرگز برای کسب آزادی از قید و بند استبداد حاکم اقدام نخواهند کرد .
اکتبر 15
کتاب آزادی انسان ایرانی
