نامه‌های عاشقانه ، منظومه عین القضات و عشق

به قلم عباس معروفی مجموعه‌ای از اشعار زیبا و عاشقانه با بیانی روان و دلنشین است. شعرها و متن های عاشقانه ی عباس معروفی و همسرش پونه ی ایرانی خطاب به هم. نوشته هایی سرشار از احساس و شور عاشقانه، کاملا ملموس و واقعی، به دور از تکلف و پیچیدگی. که البته این سادگی و بی ریایی در قسمت های مربوط به پونه ی ایرانی با وضوح بیشتر دیده میشه. در قسمت دوم کتاب هم از منظومه ی عین القضات همدانی، بخش هایی تضمین شده و درون شعرها به صورت خیلی زیبایی گنجونده شده و به کار رفته. سادگی و بی ریایی عاشقانه ی کتاب رو خیلی دوست داشتم. خیلی زیبا و پر از احساس بود. اما به شدت در همه ی زمینه ها کلاسیک پسندم و متاسفانه بجز موارد خاص، نمی تونم با شعر نو بدون وزن و قافیه ارتباط برقرار کنم. شعرهایی رو دوست دارم که حداقل وزن و آهنگ خاص خودشون رو داشته باشن. «نمی‌دانم از دل‌تنگی عاشق‌ترم، یا از عاشقی، دل‌تنگ‌تر! فقط می‌دانم، در آغوش منی، بی آن‌که باشی، و رفته‌ای، بی آن‌که نباشی »…