کتاب جنگ اعتراض

زمان اعتراض است. اما نه اعتراضی که به “فرمانبری” ختم میشود. نه اعتراض خود جوش و فی البداهۀ داخل تاکسی و اتوبوس که جز به کار همدردی و تخلیه نمیخورد. نه اعتراضی که هیچ هدفی ندارد، برنامه ریزی نشده، و مانند فحش و بد و بیراه، یا شکایت و نفرین، از فردی به فردی صادر، و بدون هیچ نتیجۀ اجتماعی، به صورت خاطرۀ روزانه محو شده و به فراموشی سپرده میشود. زمان اعتراض است، اما نه اعتراضی که فقط به درد “تخلیه و تبعیت” می خورد.