اگر بتوانیم متون مهم گذشته را از نو به سخن بیاوریم ، یعنی تار و پودشان را بشکافیم ، ساختمانشان را بشناسیم ، زبانشان را حلاجی کنیم ، مبانی و مبادی فلسفی شان را بفهمیم ، اگر بکوشیم چون باستان شناسی محتاط و مجرب ، ذهنیت و جهان بینی مستتر در هر یک از این متون را بازسازی کنیم ، رابطه این ذهنیت را با ساخت قدرت زمانش در یابیم ، شاید از این راه بتوانیم بالمال ، ذهن و زبانی نقد و خود بنیاد بیابیم که هم از قید سنت فارغ است ، هم از تقید و تعبد از غرب ، هم رنگ و هم بافتی بومی دارد ، هم پشتوانه‌ای جهانی .
