در نهایت خودت به تنهایی رنج می کشی. ولی در آغاز همراه کلی آدم دیگر هستی. وقتی بچه ات سرطان دارد٬ فورا به سیاره ی دیگری پرتاب می شوی: سیاره ی پسر های کوچک کله تاس. بخش سرطان اطفال. “سرطان اطفال” دست هایت را سی ثانیه با صابون ضد باکتری میشویی تا بتوانی از آن در های بادبزنی داخل شوی. روی کفشت سرپایی های کاغذی به پا میکنی. آهسته حرف میزنی. یکی از پرستارها می گوید: ” تقریبا همه ی این بچه ها پسرند. هیچ کس علتش را نمیداند. آمار این را نشان می دهد٬ ولی هنوز خیلی از آدم های بیرون این را نمی فهمند.”
