از میان مفاهیم گوناگون مطرح شده در ادبیات، بی گمان مفهوم «عشق» یکی از جذاب ترین و در عین حال چالش برانگیزترین موضوعاتی است که در اشکال مختلف به آن پرداخته شده است. مارسل پروست نیز در «عشق سوان» به تحلیل عشق و بررسی تاثیرات آن بر روان آدمی می پردازد. از دیدگاه او، عشق حاصلی جز سرسپردگی در برابر معشوق نیست، و از ایجاد پیوند روحی در میان آنها ناتوان است. پروست شالوده عشق را بر بنیاد محرومیت استوار می کند. پیوند عاشقانه سوان و اودت نیز به عنوان نمونه ای از یک رابطه عاشقانه نافرجام است که نتیجه ای جز شکست در بر ندارد. پروست با ارائه تصویری نو از مفهوم عشق، آن را حاصل یک سوء تفاهم کم اهمیت می داند که با تردید، ناآرامی و بی ثباتی آغاز می شود، و با دلزدگی و ملال پایان می پذیرد. این مقاله، به تحلیل دیدگاه های پروست درباره عشق در «عشق سوان» می پردازد.
