در بدو حکومت قاجاریه یک نهضت بزرك ادبی در ایران آغاز شده زبان فارسی و شیوه نظم و نثر را بسوی تحولی مترقیانه و تکاملی واقعی پیش برد. این نهضت در سایه هنر دوستی و ادب پروری وحسن توجه فتحعلیشاه و پس از وی محمد شاه و ناصر الدین شاه بثمر رسیدو سخنوران بزرك و شاعران و نویسندگان قوی مایه بظهور آورد که با قدرت قريحه و نبوغ ذاتی و احاطه کامل بر نظم و نثر زبان پارسی هم نظم وهم نثر را از شیوه پیچیده و منحطی که از زمان مغول تا آغاز حکومت قاجار معمول و رائج بود خلاصی بخشیدند و شیوه دلنشین ساده گوئی وساده نویسی را با رعایت کمال فصاحت و شیرینی رونق دادند و زبان فارسی را احیا کردند.
