با وجود افزوده شدن بر آگاهی زیست محیطی انسان و بیش تر شدن شمار جنبش ها و پدیدآورندگان این آگاهی، بحران محیط زیست هم چنان ژرف تر و ژرف تر می شود.
نه در آن چه بر کره زمین رفته و نه در آن چه پیش رو داریم، هیچ روزنه یی به چشم نمی خورد که در چارچوب صورت بندی سرمایه داری به ما امید دهد که در آینده ی پیش بینی پذیر، این روال تغییر چشم گیری کند.
برای حل بحران محیط زیست و برای تامین آینده ی زندگی بشر می باید به جای سرمایه داری، نظم اجتماعی دیگری را بنا کرد که بر اقتصادی استوار باشد که نه در سمت و سوی پیشینه کردن سود شخصی و انباشت دم افزون سرمایه، که در راه برآوردن نیازهای واقعی انسان و بازیافت سلامت پایدار محیط زیست تلاش کند.
