ما نقش قهرمان را بازی میکنیم چون ترسوییم ; نقش قدیس را بازی میکنیم چون شریریم ; نقش آدمکش را بازی میکنیم چون در کشتن همنوعان خود بی تابیم ; و اصولا از آن رو نقش بازی می کنیم که از لحظه تولد دروغگوییم . ( ژان پل سارتر )
یوسا در “آرکیپای” پرو به دنیا آمد. دوران کودکی او با تلخی سپری شد. دو سالی را نیز که در دبیرستان نظام گذراند، تأثیری ژرف و پایا بر او نهاد. نگرش داروین گرایانه‌ی او نسبت به زندگی حاصل تجربه همین دو سال است، نگرشی که مطابق اصول آن، افراد ضعیف زیر پاها خرد می شوند و تنها کسانی زنده می مانند که با سیاه کاری های زمانه مجهز شده باشند.
شهرت ناگهانی که انتشار سال های سگی برای یوسا به دنبال داشت غافلگیرانه بود. شمار کسانی که به مطالعه رمان او روی آوردند، حتی خود او را شگفت زده کرد. یکی از بن مایه های سال های سگی خشونت است. به گمان بارگاس یوسا در جوامعی که پایه آن بر بی عدالتی استوار است، نه تنها مجالی برای گفت و گو و بحث و مناظره در میان نیست بلکه هیچ مجرایی برای ایجاد ارتباط انسانی وجود ندارد. بارگاس یوسا به نسلی از نویسندگان جدید تعلق دارد که بیشتر بر واقعیت های بیرونی توجه نشان می دهند. اینان نگرش نویسندگان درونگرا را کهنه و متعلق به گذشته می دانند، نویسندگانی که به واقعیت درونی علاقه نشان می دهند و مسائلی که مطرح می کنند به طور کلی بر وجدان یا روح متکی است. یوسا سرانجام پس از سال ها؛ ازسوی آکادمی نوبل؛ برنده نوبل ادبی معرفی شد. آکادمی نوبل دلیل انتخاب یوسا را «رسم ساختارهای قدرت و تصویرسازی نافذ او از مقاومت، شورش و شکست افراد جامعه» اعلام کرده است.
در رمان سال های سگی نمی توان ترجمه خوب احمد گلشیری را ندیده گرفت زیرا چنان ترجمه شیوایی به کار برده که بی شک به زبان خود نویسنده بسیار نزدیک شده است. دبیرستان نظام لئونسیو پرادو واقع در لیما، براستی به مثابه نمادی از کشور پرو است. علی الخصوص دانش آموزان واحد ستوان گامبوا که ترکیبی از نژادهای مردم پرو می باشند سرخ پوست های دهاتی، کاکا سیاه به طبع سیاهپوست ، دو رگه هایی که گاهی ژاپنی تبارند و گاهی سفید پوست و خوشبخت.شخصیت ها در این رمان به خوبی پرداخت شده اند و نا خودآگاه می توان آن ها را به تیپ های مختلف جامعه هم تشبیه کرد.
