کتاب های وولف برای کسانی که همه چیز را آماده و از پیش ساخته شده می خواهند احتمالاً خوشایند نخواهد بود زیرا کارهای وولف را باید همچون زندگی با طمأنینه و صبورانه خواند. هیچ حادثه یا تحولی به آسانی اتفاق نمی افتد، بلکه آرام آرام میان کلماتی شاعرانه و تصاویری ژرف شکل می گیرند.
در رمان های وولف اتفاق عجیبی نمی افتد و حتی گاهی هیچ اتفاقی نمی افتد. در واقع او به عمد داستانگویی را کنار می زند تا با رهایی از قواعد دست و پا گیر، درون انسان ها را بیش از پیش عریان کند؛ قواعدی که مثل اربابی زورگو در تمام لحظات نوشتن بالای سر نویسنده می ایستد تا لحظه یی از طرح داستانی و علت و معلول تخطی نکند. اربابی که رد پایش در هر نویسنده یی که غلام گونه از او اطاعت می کند، مشهود است.
