بدعت ها و بدایع نیما یوشیج

نوشته: مهدی اخوان ثالث
در این مجموعه‌ای از چند مقاله او در مورد “نیما یوشیج” کنار هم قرار گرفته و به نوعی ادای دین شاگرد در حق استاد و معرف آرا و بدایع “نیما یوشیج” است. در میان شاعران نیمایی، “م. امید” از متعهدترین افراد بود که بیش از هر شاعر دیگری به ذهنیات، و نحوه بیان “نیما” وفادار ماند. می‌توان گفت سهمی که “مهدی اخوان ثالث” و “احمد شاملو” در معرفی شعر “نیما” به محافل ادبی داشته‌اند، بسیار در پذیرش آن به عنوان سبکی نو و سپس شکوفایی‌اش نقش داشته است. “اخوان” هم همچون “نیما” نشان داد که صرف بدیع بودن زبان، به اثر رنگ تازگی نمی بخشد و این فکر و نگاه شاعر است که باید نو شود. نثر کتاب “بدعت‌ها و بدایع نیما یوشیج” از همان طنین دلنشین و فضای گرم نوشته‌های “مهدی اخوان ثالث” برخوردار است و مانند دیگر آثار وی، رد ذوق شاعر بر مطالب کتاب دیده می‌شود. “م. امید” ساختار این کتاب را به این شکل طراحی کرده که در آن، طی هر بخش به یکی از تصرفات زبانی و شاعرانه نیما اشاره می‌کند و سپس در بحث با یک چهره فرضی، که به نظر می‌رسد ترکیبی از آرای ادیبان مخالف نیما را ارائه می‌کند، به عرضه نمونه‌هایی از بزرگان شعر و ادب فارسی می‌پردازد و به این شکل تصرفات نیما را توجیه می‌نماید. در مجموع این کتاب و دیگر آثار “م. امید”، خوانندگان را بیشتر با شعر نوی نیمایی و عملکرد ادبی “نیما یوشیج” آشنا می‌کند.