نویسنده: محمدعلی جمالزاده
جمالزاده در کنار صادق هدایت بحق یکی از نویسندگان طراز اول کشورمان است. جمالزاده از نادر ایرانیانی بود که کاندید جایزه ادبی نوبل در جهان شد. در قصه های این کتاب نویسنده به دور از شعارهای ایران بدبخت کنی که در آن زمان مایه کینه ورزی های قبیله ای به اصطلاح روشنفکران بود، و البته ضمن انتقاد از آنها، به بررسی تضاد و تقابل های ذهنی میپردازد. به تلخ ها و شیرین ها. در قصه نخست نویسنده ضمن ترسیم فضای تهران قدیم و مشاغل دوره گردی آن زمان،در این اندیشه است که راه درست در زندگی پرداختن به معنویت و ابعاد معنوی زندگیست، یا خوشباشی و دو روزه عمر را به خوشباشی و فراغت بال و کام و حال گذراندن. در ضمن یکی از سنن فراموش شده فرهنگی، یعنی سخنوری را به ما میشناساند.
