نویسنده: ژان ژنه
ظاهرا از ماجرایی واقعی گرته‌بردرای شده است. جنایت دو خواهر خدمتکار به نام پاپن که بانوی خود را کشته و قطعه‌قطعه کرده‌اند. شعر آنار خدمتکار ژان کوکتو در پس این داستان جنایی، ژان ژنه موضوع مورد علاقه‌ی خود را می‌یابد و می‌پرورد. تقابل جامعه‌ی مطرود و محترم در آمیزه‌ای از عشق و نفرت؛ اما چنان که لوسین گلدمن نشانه داده است اگر چه قشر اجتماعی ژنه از جامعه‌ی محترم طرد شده است اما ژنمه این طردشدگی را به درون انسان سوق می‌هد. انسان طرد شده، جامعه‌ی محترم را در وجود خود باز می‌پرورد و در آن واحد به آن عشق و هم نفرت می‌ورزد. آن‌چه برای ژنه در ماجرای خواهران پاپن جالب توجه است، همین وجه وجودی و هستی‌شناسانه طردشدگی است. در واقع ژنه قصه را تطهیر کرده، فقط جوهر آن را نگاه داشته و آن را به صورت یک رمز ارائه کرده است. او تم طردشدگی را در کلفت‌های می‌پروراند. پس ظاهر جنایی نمایش واپس می‌نشیند و صحنه‌ی نمایش به صحنه‌ای جادویی و قساوت‌بار برای عریان ساختن دوگانگی انسان فرودست بدل می‌شود.
