در سال ۱۹۴۸ هنگامى که انتشارات برنارگراسه کتابى با عنوان «افعى در مشت» را از نویسنده اى ناشناس و گمنام با نام اروه بازن منتشر کرد، این کتاب به قول پیربرونل، منتقد و محقق نامدار فرانسه نویسنده اى ناشناس را به جهان ادبیات معرفى کرد که با فصاحت بیان و نشاطى وصف ناپذیر در برابر ناپاکى ها و زشتى هاى اجتماع خود موضع گیرى مى کند. سبک نویسنده در این کتاب میان اتوبیوگرافى و خاطره نویسى از یک سو و تخیل عمیق و فرهیخته از سویى دیگر در نوسان است. این کتاب در حقیقت شرح عصیان و طغیان نوجوانى بر ضد…
روابط و مناسبات پوسیده و خشن خانوادگى خود است و به تبع آن کلیت جامعه بورژواى فرانسه در نیمه اول قرن بیستم را هدف و منظور قرار مى دهد. «افعى در مشت» مستقیماً موضوع خانواده و روابط خانوادگى، خصوصیات ارثى و تاثیر متقابل انسان و محیط اطرافش را در محیط خانواده که به تعبیر نویسنده کتاب مبناى جامعه بشرى است مورد بحث قرار مى دهد.
