حاتم طائی را گروهی عرب و جمعی ایرانی می‌پندارند. بعد از استیلای اعراب بر ایران غالب ادبیات کشور ما نیز بدست اعراب افتاد و این قوم به همان گونه که کلماتی ناهنجار از زبان خود را در زبان شیرین فارسی جایگزین نمودند بر ادبیات کشور ما نیز تجاوز کرده و غالب آثار بزرگان و منظومه‌های شیرین و آثار نثر مولفین و محققین ایران راهم از آن خود معرفی نمودند. حتی به کرات دیده شده که اعراب با افزودن پیشوند (ال) به نام خاص فلاسفه ایرانی، به این نام ظاهر عربی بخشیده و تدریجا آثار ایرانی را با ترجمه عربی منتشر ساخته و متن اصلی این آثار را ترجمه‌‌ای از متن (اصیل) اولی در واقع (قلابی عربی!) معرفی کرده‌‌اند و (حاتم طائی) نیز از همین آثار میباشد که در ازای ترکیب کلمات ناهنجار عربی به زبان شیرین فارسی، از ادبیات اصیل و ارزنده کشور ما به ادبیات اعراب وارد شده است.
