نویسنده: صادق هدایت، او از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران است و بسیاری از محققان رمانِ «بوف کور» او را مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران می‌دانند.به گفته خود هدایت اولین آشنایی‌اش با ادبیات جهان در مدرسه سن‌لویی، مدرسه فرانسوی‌ها، بود و به کشیش آن مدرسه درس فارسی می‌داد و کشیش هم او را با ادبیات جهان آشنا می‌کرد.دو سال پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه سن لویی در ۱۳۰۵ با اولین گروه دانش‌آموزان اعزامی به خارج، راهی بلژیک شد و در رشته ریاضیات محض به تحصیل پرداخت. شخصيت اصلي جواني است به نام داود، كه به داوود گوژپشت معروف است. همه او را قوزي مي‌كنند. به خاطر قوزي كه دارد مسخره‌اش مي كنند و سربه‌سرش مي‌گذارند. روزي نزديك غروب، آهسته‌آهسته از شهر خارج مي‌شود و در حاشيه شهر قدم مي‌زند و بدبختي خودش فكر مي‌كند. اينكه همه او را مسخره مي‌كنند و هيچ كس حاضر نيست با او حرف بزند و همصحبت شود. هيچ دختري حاضر نيست با او ازدواج كند. و …. داوود به سگي مي‌رسد كه بيمار، افتاده است. از سگ مي‌گذرد و در تاريكي اول شب به دختري مي‌رسد كه گوشه‌اي نشسته و عينك دودي به چشم دارد.
