نوشته هوشنگ گلشیری، این رمان را در سال ۱۳۶۳ در ایران آغاز کرد و در سال ۱۳۷۶ در آلمان به پایان برد. او در گفتگویی با میترا شجاعی، که پس از مرگ وی در نشریه “دنا” چاپ شد، “جن نامه” را مهم ترین کار خود و قله آن چیزی می شمارد که آرزو داشت بنویسد. او می‌گوید: “رمان مشکلی است. خیلی جدی است. برای خواننده کمی متوسط به بالا”. گلشیری در همان گفتگو این را هم می گوید: “من خودم را ولی فقیه ادبیات می‌دانم. چه کسی می تواند راجع به من حرف بزند؟” او مهم ترین کار خود را نه در ایران، بلکه در خارج کشور به چاپ سپرد، چرا که نمی خواست راجع به آن چانه بزند. می گوید: “دلم می خواست اینجا (ایران) در می آمد. اگر اینجا در آمده بود تا به حال روی آن جنجال شده بود”.
