دنیایی که من می بینم

نوشته آلبرت اینشتین ترجمه فریدون سالکی، نام یک کتاب فلسفی _ اجتماعی است که توسط اینشتین، فیزیکدان آلمانی نوشته شده است. او بیشتر به خاطر نظریه نسبیت و به ویژه برای هم‌ ارزی جرم و انرژی (E=mc۲) (که از معروف‌ ترین روابط فیزیک بین غیرفیزیک ‌دان‌ هاست) شهرت دارد. علاوه بر این، او در بسط تئوری کوانتوم و مکانیک آماری سهم عمده‌ای داشت. اینشتین جایزه نوبل فیزیک را در سال ۱۹۲۱ برای خدماتش به فیزیک نظری و به خصوص به خاطر کشف قانون اثر فوتوالکتریک دریافت کرد. او به دلیل تأثیرات چشمگیرش، به عنوان یکی از بزرگ ‌ترین فیزیکدانانی شناخته می ‌شود که به این جهان پا گذاشته‌ اند. “جهانی که من می ‌بینم” مجموعه ‌ای از نوشتارها، نامه‌ ها و متن سخنرانی‌ های آلبرت انیشتن (۱۹۵۵ _ ۱۸۷۹)، فیزیکدان برجسته آمریکایی آلمانی ‌تبار است.