انقلاب سال 1357 ایران، صرفنظر از خواست ها و خیال های گوناگون بازیگران پرشمار آن، در عمل انقلابی عوامی – مذهبی شد که رهبر پرستی جزء جدایی ناپذیر آن بود. در پی این انقلاب نظام سیاسی – مذهبی تام گرا و عوام گرا و تجدد ستیزی در ایران روی کار آمد که طرفداران و اعضایش به خود آن و رهبرش مهر تقدس زدند. وضعیت حاصل از برقراری حکومت مذهبی در ایران معضل تاریخی بزرگی است که ایرانیان درگیرش هستند و باید خود برای آن چاره ای بنهند.

 نویسنده: دکتر رضا برملو
امواج مبارزهٔ مردم ستمدیده ایران علیه دیکتاتوری رژیم اسلامی ، بی‌ وقفه بر پیکرهٔ در حال نابودی رژیم می‌‌کوبد .باشد که این تحلیل در خدمت این مبارزه برای آزادی و دموکراسی قرار گیرد و بر توان مردم برای آزادی و رهایی از دست رژیم اسلامی بیفزاید .

بنیادگرایان و شریعت مداران، خواهان حکومت دین و اجرای مو به موی شریعت و سنت های دینی اند. آنها می خواهند مردم امروزی به همان شکلی زندگی کنند که مقدسین دینی شان در صدها و صدها سال پیش می زیستند و از همان سنت ها و قواعدی تبعیت کنند که در صدها و چندین و چندین صد سال ها پیش رایج بود. در عوض، مردم متمدن و مدرن این عصر و زمانه می خواهند مقررات اجتماعی خود را خود بنویسند و قوانین خود را انشا و تصویب کنند.

نویسنده: رضا آیرملو
امروزه، رژيم جمهوري اسلامي چنان نيرو گرفته که هم با ديکتاتوري تمام حکم مي راند و هم نيروي جانشين خود را خود تعيين مي کند. رژيم در پي تظاهرات اعتراضي سال 1388 شمسي، از جمله به سبب شرکت مردم مدرن شهرها در بازي هاي رأي گيري و اعتراضات برنامه ريزي شدۀ بعدي اش، در واقع به يک رژيم اسلامي با دو هيأت حاکمۀ تو در تو تبديل شده است. يکي حکم مي راند و آن ديگري در انتظار حکمراني نشسته است.

در این موقعیت حساس تاریخی که کشور و مردم مان، بحران تاریخی سرنوشت سازی را از سر میگذرانند، تک تک ما مردم ایران در داخل و خارج کشور، بی توجه به عقیده و تعلقات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مان، نیازمند درک و فهم درست شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و نظامی حاکم بر مقدورات کشورمان هستیم. همۀ ما بیش از هر زمان دیگر نیازمند درک و فهم بازی هائی هستیم که در داخل و خارج کشور برای ادامه و تعمیق کنترل تاریخی بر منابع حیاتی کشور و ملت مان به اجرا در می آیند.

با فرو ریختن بنای اعتقاد به عدالتی که در این جهان و بهشتی که در آن جهان وعده داده شده است، جوانه های جدیدی از «مدینه فاضله» و «آرمانشهر اسلامی ایرانی» شروع به شکوفه زدن می کنند. مبارزه رو در روی ایرانیان با بنیاد و نهادهای حکومت اسلامی – عربی، ایده آل های جدیدی از جامعه بعد از اسلام را به همراه می آورد. هر ایده آل و آرمان اجتماعی جدید نیز متقابلا امید به فردایی دگرگونه را بیش از پیش تقویت می کند و فردای آزادی را نوید می دهد که می باید با رهایی از ستم مدعیان نمایندگی خداوندی، خداوندی که بر این معیار، گویا فقط جبار و مکار می نماید تا رحمان و رحیم، بر پای بایستد.

کتاب تشیع و قدرت در ایران تحلیل تاریخ ایران به اجمال از ورود اسلام به ایران و به طور اخص از زمان صفویان تا زمان انقلاب مشروطیت می باشد. کتابی مقبول و قابل توصیه.

کتاب تشیع و قدرت در ایران تحلیل تاریخ ایران به اجمال از ورود اسلام به ایران و به طور اخص از زمان صفویان تا زمان انقلاب مشروطیت می باشد. کتابی مقبول و قابل توصیه.

اگر واقعا ادعای این شریعت سازان از نظر وجود علوم مثبته و مدرن در قرآن صحت دارد، پس چرا با وجود این همه شخصیت های مقدس و نیمه مقدس اسلامی، کسی از این همه بزرگانی که گویا نهار و شامشان را در پیش خدا میل می کنند و حتی با استفاده از این رفاقت و همبستگی می توانند در روز قیامت برای ما امت اسلامی شفاعت کرده و جایی در بهشت دست و پا کنند، در زمان خود از عهده استخراج این دانش های پنهان بر نیامده اند؟ همه این مدعیان با استفاده از دست آوردهای علوم جدید به تفسیر قرآن دست می زنند و از این راه، برای علمی خواندن محتوای قرآن دلیل و بهانه می تراشند. از نظر اینان گویا قرآن کتاب علوم و علم الاشیاء است و هرگونه علم و دانش در آن آمده است. اینان البته قادر به اثبات یا نشاد دادن ادعاهای خود نیستند و هم از این رو مدعی اند که گویا این دانش ها و علوم در قرآن وجود دارند ولی پنهانند و به این سادگی قابل استخراج و بیان نیستند.

امروزه تسلط اسلام فرقه ای در ایران بر هر واقعه ای مهر تاریخی خود را می زند. حاکمان بنیادگرای دینی به سرکردگی ملایان، که از نیمه قرن نوزدهم به کاست اجتماعی با امتیازات ویژه فرادولتی تبدیل شده، بر آن است تا با سرکوب تمام عیار اجتماعی و سیاسی و همچنین از راه قطع پیوندهای فرهنگی با جهان، جامعه ایران را از تحولات دنیا جدا سازد و جهت و سوی آنرا به سوی مناسبات عقب مانده اعراب بادیه نشینی که دیگر به تاریخ پیوسته اند بازگرداند. حاکمیت دینی و اسلامی بر اساس تجربه تاریخی موجود، در زمینه های گوناگون اجتماعی، بنیادگرا، ارتجاعی، مطلق گرا، انحصارگر و سرکوب گر است. در نتیجه، حاکمیت این فرقه اسلامی و شیعی به ترقی خواهی، دموکراسی، صنعتی گری و مناسبات پیشرفته امروزی، ناممکن است و هر امیدی در این مورد آب در هاون کوبیدن است.