مردی که می‌خندد (به فرانسوی : L’Homme qui rit) نام رمانی از ویکتور هوگو نویسنده و شاعر فرانسوی است. ویکتور هوگو این رمان را در بروکسل نوشت و آن را در سال ۱۸۶۹ منتشر کرد. داستان کتاب در اوائل قرن هجدهم و در انگلستان روی می دهد.
کتاب روایت کودکی است که توسط کومپراچیکوها یا همان خریداران بچه معلول شده است و با زخمی که بر صورت دارد گویی همیشه می‌خندد. دوره‌گردی کودک را می یابد و با وی یک گروه نمایش خیابانی راه‌اندازی می‌کند.

بانو آگاتا کریستی، DBE (به انگلیسی: Dame Agatha Christie, DBE) (زاده ۱۵ سپتامبر ۱۸۹۰ – درگذشته ۱۲ ژانویه ۱۹۷۶) نویسنده انگلیسی داستان‌های جنایی و ادبیات کارآگاهی بود. او با نام مستعار مِری وستماکوت (به انگلیسی: Mary Westmacott) داستان‌های عاشقانه و رومانتیک نیز نوشته‌است، ولی شهرت اصلی اش به خاطر ۶۶ رمان جنایی اوست. داستان‌های آگاتا کریستی، به خصوص آن دسته که درباره ماجراهای کارآگاه هرکول پوآرو یا خانم مارپل هستند، نه تنها لقب «ملکه جنایت» را برای او به ارمغان آوردند بلکه وی را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و مبتکرترین نویسندگانی که در راه توسعه و تکامل داستان‌های جنایی کوشیده‌اند نیز معرفی و مطرح کردند.

در تفکر و اندیشه ها و شرح حال های نوشته شده در رابطه با علی شریعتی دهها دروغ بزرگ موجود است که این دروغ آنچنان در همه جا، جا افتاده است که حذف آن از اذهان و تاریخ کار ساده ای نیست. زیرا به سبک بسیار زیبا و شیرینی توسط خود شریعتی جعل و در تاریخ معاصر ما نوشته شده است.

پژوهشی نوین از سیر دین در ایران
ریشه ترور در اسلام به خود پیامبر این آیین باز می گردد زیرا در اسلام ترور مخالفین با دستور شخص محمد صادر میشد و اکثرا توسط نزدیکترین افراد، شخص مخالف به قتل می رسید. اکثر ترورهایی که توسط مسلمانان اولیه انجام شده است مربوط به شعرا و و جنگاوران مخالف اسلام بوده است که اکثرا هم کلیمی بوده اند و حتی در میان آنان، بانوانی هم به چشم می خورد.

در جوامعی مانند ایران که دین اکثریت به دین رسمی حکومتی بدل و روحانیت دین رسمی در قدرت سیاسی سهیم می شود، دولت ها خواسته یا ناخواسته به همکاری با دستگاه های روحانی برخاسته و نهادهای حکومتی، قضایی و فرهنگی را به ابزار سرکوب پیروان مذاهب اقلیت بدل می کنند.

کتاب “کشتار 67 به بانگ بلند” نوشته “اسماعیل خویی” ای شیخ منم گبر وشی ایرانی … خصم ستم و خرافه و ویرانی تازی نتوانست مسلمان کندم … تو نیز به خشک زورقی میرانی اسلام اگرچه دین رحمت باشد … با خصم نفرموده که رحم ات باشد با آیه ی اُقتلوا حسابش پاک است … هر کو ما را مایه ی زحمت باشد

روز ۱۶ دی‌ ماه ۱۳۵۷ دکتر شاپور بختیار ، همرزم و ادامه دهنده‌ی راه مصدق ، در سخت‌ترین شرایط ، دولت خود را تشکیل داد و تا ۲۲ بهمن ماه به مدت ۳۷ روز مردانه کوشش کرد تا کشتی طوفان زده ایران را به سر منزل مقصود برساند و حکومت قانون را ، که آرمان همیشگی‌ اش بود ، جانشین بی‌ قانونی‌ و هرج و مرج سازد . ولی‌ بر اثر یک توطئه عظیم داخلی‌ به کمک قدرت‌های خارجی‌ ، جنبش آزادی خواهانه مردم ایران ،که به تشکیل یک کابینه ملی انجامیده بود ، به بی‌راهه کشیده شد . تلاش دکتر بختیار ناموفق ماند و او مجبور شد که در سنگر تازه‌ای به مبارزهٔ بیست و پنج ساله خود برای آزادی و استقلال ایران ادامه دهد .

اعدام یکی‌ از نمادها و بلکه از نمادین‌ترین رفتارهای بشری است . اعدام را می‌توان نوعی خودکشی‌ بشری دانست که چون در قامت دیگرکشی ظاهر می شود ،انسان‌ها کشتن خویش را نمی نگرند .اعدام جزو یکی‌ از شومترین اخترات بشری است که اکنون بود و نبود آن و میزان و چگونگی‌ ‌اش به شاخص و ترازوی برای سنجش میزان رشد و تکامل روحی‌ و اخلاقی‌ انسانیدت تبدیل شده است . در آغاز هزارهٔ سوم هستیم و تا امروز از ۱۹۸ کشور کوچک و بزرگ جهان ۱۲۹ کشور حکم اعدام را لغو کرده و هنوز در ۶۹ کشور این مجازات برقرار است . کشور ایران که به خاطر پیشینه درخشان فرهنگی‌ و مذهبی‌ و تاریخ باستانی که الواح و فرامین افتخار آمیز حقوق بشری کوروش را در خود دارد می‌توانست پیشگام و پیشتاز باشد ، اما متأسفانه جزو کشور هایی است که هنوز این مجازات را اجرا می‌کند و در میان آنها نیز جزو ۴ کشوری است که در صدر جدول بیشترین اعدام‌ها قرار دارد .

سگ ولگرد نام داستان کوتاهی از صادق هدایت است. این داستان تراژدی از زندگی مشقت بار یک سگ ولگرد در ورامین است.
نویسنده در این داستان اعتقادات جاری جامعه را در قالب داستانی تأثرانگیز و دردناک به تصویر کشیده و مورد نقد قرار می‌دهد.

داش آکل اثر صادق هدایت، یکی از مشهورترین و جذاب‌ترین داستان‌های کوتاه این نویسنده است. این داستان جزو ده داستان کوتاه مجموعه سه قطره خون می‌باشد که نخستین بار در سال 1311 منتشر شد. در داش آکل، هدایت به بررسی مفاهیم انسانی مانند غرور، شجاعت و تنهایی می‌پردازد و شخصیت اصلی داستان، داش آکل، نمادی از مردانگی و اصولی است که در برابر ظلم و بی‌عدالتی مقاومت می‌کند. این داستان با نگاهی عمیق به روحیات انسان و روابط اجتماعی، به تحلیل جامعه و فرد می‌پردازد. داش آکل همچنان یکی از آثار برجسته ادبیات فارسی به شمار می‌آید که تاثیر زیادی بر خوانندگان خود گذاشته است.