گزارش تازه فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و سازمان عضو آن جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در باره مجازات اعدام در ایران .

در این کتاب حسن درویش خاطرات زندان خود را بازو کرده است و جنایات رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی روایت شده است .

در این کتاب به اتفاقات سال 1388 و حکومت استبدادی رژیم ایران در این سالها پرداخته شده است .

آنسوی سراب، قصه طنز آمیز انسان فرزانه ای است که در جستجوی خدا به گوشه هایی از رمز و راز جهان هستی پی می برد و می کوشد تا چگونگی پیدایش افسانه های کهن را که قرن هاست ذهن و روان انسان ها را اسیر کرده اند، آشکار کند. نویسنده در یک قصه تخیلی و فلسفی و در یک سفر رویایی به دنیای اندیشه، خواننده را به سر چشمه خرافات که منشاء پیدایش افسانه ها و پندارهای واهی است می برد تا نظاره گر آنسوی سراب باشد. قهرمان داستان «خدا» است. خدایی که بشر در درازای عمر خود همواره در جستجویش بوده و دریغا که هرگز او را چنانکه بوده و هست در نیافته است. در «آنسوی سراب» خدا برای اولین بار چهره می نمایاند و از جوهر ذاتی و علت وجودی خویش سخن می گوید.

zendegie-tolestoy.2_rozbook.com
zendegie-tolestoy.3_rozbook.com
zendegie-tolestoy.4_rozbook.com
zendegie-tolestoy.5_rozbook.com
لئو نیکلایویچ تولستوی (به روسی: ‎Лев Никола́евич Толсто́й ‏)، نویسنده و فعال سیاسی اجتماعی روس. زادروز وی (۹ سپتامبر ۱۸۲۸ میلادی) در یاسنایا پالیانااز توابع تولا است . تولستوی در روز (۲۰ نوامبر ۱۹۱۰ میلادی) درگذشت و در زادگاه خویش به خاک سپرده شد. تولستوی یکی از مشهورترین نویسندگان و بزرگ‌ترین شخصیت‌های تاریخ روسیه می‌باشد. رمان‌های جنگ و صلح و آنا کارنینا جایگاه او را در بالاترین رده ادبیات داستانی جهان تثبیت کرده‌اند. لئو نیکلایوویچ تولستوی به‌حدی در کشورش مشهور و محبوب است که اخیرأ سکه طلای یادبودی به‌احترام وی ضرب شده‌است.

«اکبر گنجی» که زمانی عضو سپاه پاسداران و کارمند وزارت ارشاد اسلامی بود، اکنون مقامات جمهوری اسلامی را به صحنه حسابرسی فراخوانده است. آن هم به نحوی که تاکنون هیچ روزنامه نگاری جرأتش را نداشته است. مقالات اکبر گنجی، وزارت اطلاعات را مربوط کرد با قتل دهها روشنفکر و چهره ها و اشخاصی که به طریقی برنامه ریزی شده به قتل رسیدند. گنجی از متهم ساختن مقامات رسمی به صدور قتل خودداری می کند. به این ترتیب او با انداختن بار تقصیر بر دوش «شاه کلید» و «عالیجناب خاکستری» بر شعله اشتیاق خوانندگانش می افزاید.

«دو قرن سکوت»، درباره سرگذشت تاریخ ایران و حوادث سیاسی و اجتماعی ایران در دو سده نخست آغازین اسلام پس از حمله و سلطه تازیان مسلمان به ایران است و به خفقان و سکوت حاکم بر ایران در آن دو قرن اشاره دارد. در تمام مدت این دو قرن، ایران در زیر سلطه تازیان مسلمان بود و چنان در استیلای اعراب مسلمان قرار داشت که مردم ایران حتی خط و زبان خود را فراموش کردند.

کتاب حاضر از گردآوری و بازنویسی پاره‌ای نوشته‌های یازده سال گذشته فراهم آمده است . دنباله اندیشه‌های بیست و چند ساله گذشته و گسترده‌ترین نگاهی‌ است که دیدگان من می توانسته بر موقعیت یا وضعیت ایران بیاندازد . پاسخی است ،پاسخی است به پرسش‌های همیشگی‌ من : گرفتاری ما کجاست ؟ چرا نتوانسته ایم از توانایی‌ها و فرصت‌های خود بهره گیریم ؟ از آن بدتر چگونه توانسته ایم آن فرصت‌ها را به زیان خود در آوریم ؟ این دل مشغولی‌ به پرسش‌های کلیدی در موقعیت ما و پاسخ هایی که ناگزیر در پی‌ آمد ، بی‌ چاره جویی‌ها ناقص می‌ماند و باطبیعت کسی‌ که خود به خود خویشتن را به جای دیگران می‌گذارد نیز سازگار نمی‌بود . اکنون چاره جویی‌ها در برابر است تا به کجا برسد .

اوستا نام کلی مجموعهٔ کهن‌ترین نوشتار و سروده‌های ایرانیان است، که در واقع دانشنامهٔ ایرانیان بوده و در روزگار باستان بیست و یک نسک (کتاب) داشته و در شکل کنونی خود شامل پنج بخش است. بخش‌های اوستا عبارتند از: یَسنه که سخنان زرتشت موسوم به گاهان، در آن گنجانده شده، یشتها (سرودهای نیایشی)، وندیداد، ویسپرد و خرده‌اوستا. بخش‌های اوستا در دوران مختلف توسط اشخاص متعدد تالیف شده‌است اما از آن میان فقط بخشی از سرودها ( گات ها ) از آنِ خود زرتشت است. مندرجات اوستا عبارتست از نیایشِ اهورا مزدا و امشاسپندان و دیگر ایزدان و مظاهر طبیعت و تکالیف انسان در جهان بهشت و دوزخ و داستان‌های ملی. گویند پس از آنکه اسکندر مقدونی قصر سلطنتی ایران را آتش زد اوستا را نیز بسوخت. بلاش اشکانی فرمان داد تا اوستای پراکنده را از شهرهای ایران جمع کنند. اردشیر بابکان تنسر را مامور مرتب ساختن آن کرد. پسرش شاپور اول کار پدر را تعقیب نمود و در نهایت آنرا به همان شیوه کهن به بیست و یک نسک بخش کردند و نامها و شرحِ این نسک‌ها در کتابِ پهلوی دینکرد و کتابهای دیگر آمده است.

در ١٨ ژوئیه ١٩٩٤، وانتی که حامل ٢٧٥ کیلوگرم مواد منفجره بود به درون ساختمان «مرکز همیاری یهودیان آرژانتین» (آمیا) در قلب محلۀ یهودیان آرژانتینی رانده شد. انفجار ناشی از این حمله ساختمان را ویران ساخت، به بناهای مجاور آن آسیب رساند و به کشتار ٨٥ تن و مجروح شدن ١٥١ نفر انجامید. بسیاری از کشته شدگان و مجروحان راهگذران محل بودند. دولت آرژانتین بی درنگ پس از این انفجار به بررسی دلائل و یافتن مرتکبان آن، و به ویژه شناسائی نقش اتباع بیگانه و شرکای محلی آنان در این جنایت پرداخت. اگرچه بررسی های اولیه به سبب بی کفایتی و فساد مراکز تحقیقاتی متوقف شد، امّا، اسناد به دست آمده در این تحقیقات و بررسی های متعاقب آن این واقعیت انکار ناپذیر را روشن کرد که: نقشۀ بمب گذاری آمیا در بالاترین مراکز تصمیم گیری جمهوری اسلامی ایران طراحی شده و به دست مأموران دیپلوماتیک این کشور با همراهی عوامل حزب الله به مرحلۀ اجرا گذاشته شده بود. این بمب گذاری در واقع اقدامی تلافی جویانه در واکنش به تصمیم آرژانتین به قطع همکاری با جمهوری اسلامی در زمینۀ برنامه های هسته ای گرفت. گرچه پلیس بین المللی (INTERPOL) دستور دستگیری شش تن از ایرانیان متهم به شرکت در بمب گذاری را صادر کرده است، هیچیک از آنان تا این تاریخ محاکمه نشده اند.