کتاب «تأملی بر نظریه تکامل» کاری از «انتشارت شورش»
چارلز داروين با اتکا به علمِ زيست شناسی، تئوری تکاملِ انواعِ مختلفِ گونه های موجوداتِ زنده بر روی کره ی زمين را برای نخستين بار ثابت نمود و ارائه کرد. به سال ۱۸۵۹، داروين در کتابِ «در باره ی سرمنشاءِ گونه ها به وسيله ی انتخابِ طبيعی و حفظِ نوعِ برتر در تنازعِ بقا» (که همواره به اختصار «سرمنشاءِ گونه ها» ناميده می شود) برای اولين بار تئوری علمی تکاملِ زندگی در جهانِ هستی را عرضه و تدوين کرد.

انتشارِ اين کتاب و توضيحِ علمی اين تئوری، انقلابی در تمامی زمينه های دانش و علومِ مختلف به وجود آورد. قبل از انتشارِ تئوری داروين، متد و راهِ حلِ علمی برای اين که بتواند توضيح دهد که چگونه و چرا اين همه گونه ها و موجوداتِ زنده با تمامِ پيچيدگی هايشان ظرفِ ميليون ها سال تغييراتِ تدريجی و کلان در اين جهان به وجود آمده اند، وجود نداشت. در اين زمينه فرضيه های خامی از طرفِ زيست شناسان، زمين شناسان و جامعه شناسانی نظير «مالتوس» ارائه شده بود، اما هيچ يک نتوانسته بود معمای هستی را با متدِ علمی ثابت نمايد. تا آن زمان مسجد و کليسا از طريقِ کتابِ قرآن و انجيل بر اين عقيده بودند که «زندگی در زمين فقط ظرفِ شش هزار سالِ گذشته شروع گشته، در هفت روز آفريده شده و خدا خالقِ هر يک از موجودات است و هر آن چه را که خالقِ توانا خلق نمود ديگر بار هيچ نيرويی را قادر به تغييير و تحولش نيست.»! طبقِ اين فرضيه ی غيرِعلمی عدمِ تغيير و ثباتِ گونه ها و تمامی موجوداتِ زنده امری است الهی!

معنای «غم» برای من، ممکن است با معنای «غم» برای تو متفاوت باشد. ریختن احساسات در قالب کلمات،‌ مانند تلاش برای تبدیل یک نقاشی بزرگ، به یک قطعه‌ی موسیقی است. اگر چه چنین کاری، قابل تصور است، اما باید به خاطر داشته باشیم که بخشی از اطلاعات و داده‌ها در این میانه به دست فراموشی سپرده می‌شوند.

ام هریس در «ماندن در وضعیت آخر» به ما یادآوری می‌کنند که احساسها نه «خوب» هستند و نه «بد». آنها فقط واقعی هستند. همین. تنها راه تغییر احساسات، شناخت منشا آنها و واقعیت پشت آنهاست. هریس، هر نوع رفتاری را که از انسان سر میزند، نوعی افشاگری میداند. چیزی که باعث می‌شود نگرش و احساس ما،‌ برای دیگران آشکار شده یا لااقل نشانه‌هایی از آنها پدیدار شود.گفتگوی درونی، مفهوم دیگری است که در کتاب ماندن در وضعیت آخر، مورد توجه قرار می‌گیرد و به مثالهای مختلفی از آن اشاره می‌شود.کتاب با فرایند ردیابی احساسات ادامه پیدا می‌کند و کمک می‌کند که احساسات خود را در رابطه با خود و دیگران، بهتر مدیریت و کنترل کنیم.

بشر به عنوان یک جاندار متفکر، حیات خود را با بیخدایی آغاز کرده است. اما حوادث و اتفاقات خارج از فهم و درک او، وی را به سوی مفاهیم موهومی سوق داده که تا به امروز ذهن او را به خود مشغول کرده است. جن و پری، روح و روان و نظایر آن از جمله این مفاهیم هستند. با گذشت زمان و با پیشرفت فکری و تجربه های علمی انسان، این مفاهیم متحول شدند و به صورت خدایان نیک و بد، مذکر و مونث و زمینی و آسمانی در آمدند و در نهایت در مفهوم خدای یگانه (مونوته ئیسم) شکل گرفتند. با این حال، حس کنجکاوی او برای جستجوی حقیقت همچنان سرگردان مانده و سؤال اینست:

آیا تک خدایی آخرین مرحله تحول فکری بشر است یا اینکه باید از این مرحله نیز بگذرد؟

من نخستین کسی هستم که پس از مردن، زنده شده ام و ماجرای مردن و دنیای آخرت را بازگو می کنم. کاری که هرگز کسی قبل از من نکرده است و بعد از من هم احیانا نخواهد کرد. این که من مدعی هستم که خدا از آوردن و بردنم پشیمان شده یا خواهد شد، برای اینست که هیچوقت به عقلش هم نمی رسید که در میان آفریدگانش اعجوبه ای پیدا شود که بمیرد و دوباره به دنیای زندگان برگردد و شرح مردن و اوضاع و احوال دنیای پس از مرگ را برملا سازد. پرده های اسرار را کنار زند و واقعیتی را که همیشه پنهان بود، برای همگان آشکار سازد.

انسان همواره گرفتار این نگرانی بوده است که بعد از مرگ به کجا می رود و فردای مرگش به چه سرنوشتی دچار می شود؟ بزرگان بسیاری – حتی پیغمبران – پاسخ هایی به این سؤالات داده اند، اما هیچ کدام نتوانسته اند این نگرانی را از دل انسان بیرون کنند. نویسنده این کتاب، در یک قصه تخیلی با طرح مجدد این بحث فلسفی – تاریخی و با یاری گرفتن از افکار متفکر نامدار ایرانی، حکیم «عمر خیام نیشابوری» به این پرسش ها پاسخ می دهد.

آنسوی سراب، قصه طنز آمیز انسان فرزانه ای است که در جستجوی خدا به گوشه هایی از رمز و راز جهان هستی پی می برد و می کوشد تا چگونگی پیدایش افسانه های کهن را که قرن هاست ذهن و روان انسان ها را اسیر کرده اند، آشکار کند. نویسنده در یک قصه تخیلی و فلسفی و در یک سفر رویایی به دنیای اندیشه، خواننده را به سر چشمه خرافات که منشاء پیدایش افسانه ها و پندارهای واهی است می برد تا نظاره گر آنسوی سراب باشد. قهرمان داستان «خدا» است. خدایی که بشر در درازای عمر خود همواره در جستجویش بوده و دریغا که هرگز او را چنانکه بوده و هست در نیافته است. در «آنسوی سراب» خدا برای اولین بار چهره می نمایاند و از جوهر ذاتی و علت وجودی خویش سخن می گوید.

«الله» یعنی خدایی که محمد بن عبدالله در پندار خود اختراع کرد، یکی از دژآهنگ ترین دست افزارهای تاریخ متافیزیکی برای افسون توده های مردم بوده است. «الله» آفریده شده بوسیله محمد، پر از تضادهای آشکار و در همان حال توان مرموز و غیرقابل پنداری است که نیروی خرد هر اندیشمندی را به شگفتی می اندازد. اکنون هر ایرانی میهن خواهی وظیفه دارد با فاش سازی دین واپسگرا و ناانسانی تازی ها و چهره راستین «الله»، در تازی زدایی فرهنگ تابان ما برای دستیابی به شکوه شاروندی و ارزش های ملی و فرهنگی از دست رفته مان دمی از پای ننشیند.

حملهٔ تازیان به ایران به مجموعه حملاتی به امپراتوری ساسانی در قرن هفتم میلادی اشاره دارد که از زمان ابوبکر شروع شده، اما در زمان عمر به اوج خود رسید. پیامد این حملات سقوط کامل دولت ساسانی در سال ۶۵۱ میلادی (مطابق با سال ۳۰ هجری قمری) و کشته شدن یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانیان، بود. این حملات همچنین باعث افزودن ایران به قلمرو اسلامی شد و سرآغاز فرایند تدریجی گرویدن ایرانیان به اسلام که چندین قرن طول کشید، بود. از میان حمله‌هایی که اقوام دور و نزدیک در طول تاریخ به خاک ایران کرده‌اند، حملهٔ اعراب بیشترین تاثیر را بر ایران گذاشت.

کتاب «از بادیه نشینی تا امپراتوری» سی‌ و ششمین اثر زنده یاد دکتر مسعود انصاری است. در فرنودگرایی‌های این کتاب آمده است که چگونه تازی‌های بادیه نشین در آغاز سده هفتم میلادی کیش وپسگرایی برخاسته از فرهنگ بیابان نشینی خود را به ملت ایران که بنا به نوشتارهای هرودوت و گزونفون بنیان‌گذار فرهنگ و تمدن دنیا و تا آن زمان یکی‌ از دو و یا سه‌ ابرقدرت جهان بود و با وحشیگری و ستم خویی تحمیل کردند و در نتیجه از آن پس، دیگر ملت ایران روی پیشرفت و خوشزیستی ندید.فرنود این فراگشت تاریخی‌ نیز به گونه گسترده شرح داده شده و گفته شده، دلیل این امر آن است که سرشت واپسگرا و تمدن ستیز ایمان اسلامی-‌که از لحظه ای‌ که یک فرد انسان از زهدان مادر پا به پهنه هستی‌ می‌گذارد تا زمانی‌ که در گور جای می‌گیرد، قواعد و قوانین تغییر ناپذیر وضع کرده است-‌فرهنگ و ذهنیت مردم ایران را ایستا کرد.

«تمام افرادی که خود را پیامبر و برگزیده خدا نامیدند، همه ادعا کردند که هدف رسالتشان گسترش برادری، انسان گرایی، صلح و دوستی‌ بین افراد بشر و رستگاری آنها و نیز ایجاد همبودگاهی بهتر و آسوده تر برای بشریت بوده است. ولی‌، از آغاز تاریخ پیدایش دین و مذهب در دنیا تا کنون، هیچ دیدمانی در جهان ما بیش از دین و مذهب، سبب برادرکشی و خونریزی بین افراد بشر نشده و بین همه ادیان ابراهیمی هیچ دینی بیش از اسلام، فرنود فتنه، آدمکشی و خونریزی نشده است.»

از روزى كه خمينى به ملت ۳۵ ميليونى ايران گفت شما همه بايد مأمور اطلاعات و امنيت باشيد، خود رژيم پس از آن همه قتل و كشتارها همه را بخواهى نخواهى به گونه اى در جهان وانمود كرده است كه اطلاعاتى و مأمور جمهورى اسلامى هستند.اين مسئله براى هيچ شخص و گروهى هم استثناء ندارد هر چند ۹۹ درصد اين ادعاها كذب و نادرست بوده است اما از همان فرداى انقلاب و آغاز اعدام ها اين مسئله مطرح شد كه در پى همكارى برخى از شخصيت هاى بالاى وابسته به گروه هاى مقتدر سياسى اين ادعا كه فلانى با جمهورى اسلامى است را تشديد كرده و اين تفكر را تقويت كردند.