«ولایت فقیه» از وطن ما که می توانست بهشتی باشد، ویرانه ای ساخته است. ویرانه ای که درش ددایی و دیوانی چند، بدمنش و بدخویی، کنام جسته اند و زاغانی و بومانی چند، شوم آواز لانه ساخته. آسان نمی یابد رهانیدن این وطن از چنگال آن پتیاره، اما بایدش رهانید.

تاکنون از چه زاویه هایی به تاریخ ایران نگریسته شده است. عده ای معتقدند که در ایران شیوۀ تولید فئودالی حاکم بوده است و برخی نیز عقیده دارند که شیوۀ تولید فئودالی با اندکی تفاوت روبنایی در آنجا حاکم بوده است. بعضی دیگر قائل به وجود شیوۀ تولید آسیایی هستند. پاره ای از مارکسیست ها، باپیش کشیدن برخی از آثار مارکس، نتیجه می گیرند که مارکس شیوۀ تولید آسیایی را شیوۀتولید دیگری سوای فئودالیسم می داند و برخی از مارکسیست ها نیز می گویند که مارکس هیچ اشاره ای بدان نکرده است و از این رو طرح نظری مارکس که قبلاً به آن پرداخته بود، تغییر کرده و به نوعی شیوۀ تولید آسیایی را مسکوت گذاشته و یا از بیخ وبن حرف خود را پس گرفته است. علاوه بر این، مسئله بعد دیگری پیدا می کند، عده ای شیوۀ تولید آسیایی را در تمایز بافئودالیسم در این می بینند که از نظر زیربنا ( مناسبات اقتصادی )خصوصیات یکسانی دارند، ولی از نظر روبنا ( مناسبات سیاسی ) تفاوت های بسیاری دارند. در این میان، کسانی هم هستند که به شیوۀ تولید مجزایی، با نام شیوۀ تولید آسیایی، قائل هستند که در قسمت بزرگی از آسیا و بخشی از آفریقا و آمریکای جنوبی وجود داشته است. این کتاب به این بخث ها میپردازد

رضا پهلوی ، زاده (۲۴ اسفند ۱۲۵۶ خورشیدی) در آلاشت یکی از شهرهای شهرستان سوادکوه در استان مازندران و درگذشته ۴ مرداد ۱۳۲۳ خورشیدی ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی) معروف به رضاخان، رضاخان میرپنج، رضاخان سردارسپه و پس از آن رضاشاه و رضاشاه کبیر، شاه ایران (از ۱۳۰۴ خورشیدی تا ۱۳۲۰ خورشیدی) و بنیانگذار دودمان پهلوی بود. پادشاهی رضا شاه پایان فرمانروایی قاجاریان و آغاز دوران رژیم پهلوی بود که با انقلاب ۱۳۵۷ ایران به پایان رسید. محمدرضا پهلوی معتقد بود رضاشاه در دوره پادشاهی خود تمام امور مملکتی را در دست خود داشت و کشور را مانند یک نظامی اداره می‌کرد.

یکی از بهترین کتاب های تاریخ تحلیلی و از آثار مهم احمد کسروی تاریخنگار و اندیشمند معاصر، است. کسروی از اواخر سال ۱۳۰۷ به نگارش این کتاب که شامل پژوهش‌هایی مستند درباره چند خاندان پادشاهی ناشناس و گمنام ایرانی پس از اسلام است، پرداخت. این کتاب در سه بخش دیلمیان، روادیان و شدادیان نگاشته شده‌است. کسروی در مقدمه شهریاران گمنام با اشاره به این موضوع که ابهام‌های بسیاری در تاریخ پس از اسلام وجود دارد و در مورد خاندان‌های پادشاهی ناشناس اطلاعات کم و پراکنده‌ای موجود است، به ذکر تحقیقات خود درباره برخی از خاندان‌های نامعروف ایرانی پرداخته است. او در ادامه تحقیقات خود را شامل برخی از حکمرانان که شرقشناسان نیز آنها را نشناخته‌اند و او آنها زنده کرده و نیز گروهی دیگر که دارای تحقیق‌هایی ناقص و دارای لغزش بوده‌اند و او به تصحیح آنها اقدام کرده، برشمرده است. کسروی در بخشی از همین مقدمه با اشاره به انجام رسانیدن سه بخش از کتاب، از نگارش بخش‌های چهارم، پنجم، ششم و هفتم در آینده خبر داده‌است. اما او موفق به نگارش آنها نشد.

چند روزی بعد از شورش بزرگ بیست و یکم و دوم بهمن ماه، یک شب به اتفاق دوستی در منزل دوستی دیگر ماندیم که در جوادیه مدیر مدرسه بود. پنجاه ساله مردی بود بسیار موقر و مودب و از خوشحالی در پوست نمی گنجید و مدام دست به سبیل فلفل تابدار نمکیش می کشید و میگفت:”اگر همین امشب هم بمیرم به آرزویم رسیده ام. سقوط سلطنت آرزوی تمام عمرم بود”…

حماسه گیلگامش یا حماسه گیلگَمِش یکی از قدیمی‌ترین و نامدارترین آثار حماسی ادبیات دوران تمدن باستان است که در منطقه میان‌رودان شکل گرفته است. قدیمی‌ترین متون موجود مرتبط با این حماسه به میانه هزاره سوم پیش از میلاد مسیح می‌رسد که به زبان سومری می‌باشد. از این حماسه نسخه‌هایی به زبان‌های اکدی و بابِلی و آشوری موجود است. کامل‌ترین متن آن که به ما رسیده‌است متنی است که بر الواحی از خشت نگاشته آنگاه در کوره پخته‌اند. این مجموعه شامل دوازده لوح است، هر لوح مشتمل بر شش ستون پله وار به صورت شعر که ضمن کاوش در بقایای کتابخانه آشوربانیپال پادشاه آشور به دست آمد. هریک از این دوازده لوح یا دوازده سرود شامل شش ستون است در سیصد سطر، مگر آخرین لوح آن که آشکارا الحاقی و به وضوح از یازده لوح قبلی کوتاه تر است.

شاه سیاه‌پوشان داستان کوتاهی که به هوشنگ گلشیری، نویسنده معاصر ایرانی، منسوب است. شاه سیاه پوشان روایت چند ماه از زندانی شدن یک نویسنده در دست عناصر اطلاعاتی است. در همان مدت راوی یا نویسنده روشنفکر داستان با در هم آمیختن روایتهای کهن ایرانی به بیان درد و رنج و تباهی چریک‌ها و مبارزان سیاسی می‌پردازد. یکی عالی‌ترین و درخشانترین صحنه‌های داستان زمانی است که یکی از توابین چگونگی شلیک تیر خلاص به همسر سابقش را شرح می‌دهد. این داستان که در سال ۱۳۶۶ انتشار یافته‌است. و به نوعی شرح حال زندگی روشنفکران و نویسندگان ایرانی در آن زمان است.

او در طول زندگی نسبتاً کوتاه ۴۳ ساله اش حدود ۳۰۰ داستان کوتاه و بلند، ۶ رمان و نیز ۳ سفرنامه، یک مجموعه شعر و مجلدی از چند نمایشنامه خلق کرد. اما نقطه اوج کارهای موپاسان داستان‌های کوتاه اوست که برخی از آنها از شاهکارهای ادبیات داستانی جهان شمرده می‌شوند. موپاسان استاد نوعی از داستان کوتاه است که به قول سامرست موآم «می توانید آن را پشت میز شام یا در اتاق استراحت کشتی نقل کنید و توجه شنوندگان خود را جلب نمایید.»
قسمتی از کتاب:
آه که من چقدر زجر کشیده ام، بطور مداوم و با تمام وجودم زجر کشیده ام. من این زن را دیوانه وار دوست میداشتم، اما بگذارید ببینم آیا حقیقت دارد، آیا من او را دوست داشتم؟ نه نه! او روح و جسم مرا تصاحب کرده بود، من بازیچه ی او بودم و هستم…

گی دوموپاسان از آن دسته نویسنده هایی است که بیشتر به واسطه ی داستان کوتاه شناخته می شود . اما رمانی دارد به نام بل امی که در آن به تشریح فضای حاکم بر روزنامه های فرانسه می پردازد . رمان شخصیتی دارد به نام ” ژورژ دوروا ” که جوانی است جویای نام و می کوشد با شناختن راههای نفوذ در مطبوعات ، نامی برای خود دست و پا کند . اما در این میان به خاطر زیبا رو بودن همیشه مورد توجه زنان است و بدین واسطه با قربانی کردن آنان به جایگاه دلخواهش می رسد.

این داستان بعد از جنگ به صورت پاورقی در یک روزنامه چاپ می شده و بعد از اون به صورت کتاب در می آید و با استقبال خوبی هم مواجه می شود .
کتاب زندگی پس از جنگ در اروپا را تصویر می کند . زن و شوهر جوانی که عاشق هم هستند و بسیار فقیر . مرد که نمی تواند فضای خفقان آور فقر را در خانه تحمل کند همسر و فرزندان خود را ترک می کند و تنها گاهی همسر خود را در خارج از خانه ملاقات می کند . کتاب در حقیقت شرح یکی از همین ملاقات ها و از زبان زن و مرد به صورت توام می باشد .