این کتاب را شاید بتوان از آثار شگفت انگیز ادبیات جهان به حساب آورد. در زمانی که ادبیات فرمایشی تسمه از گرده‌ی ادبیات شوروی کشیده بود و عرصه را به چهره‌های درخشان ادب روسیه تنگ کرده بود، بولگاکف دوازده سال آخر عمر خود را صرف نوشتن رمانی کرد که به زعم بسیاری از منتقدین، با کلاسیک‌های تاریخ رومان پهلو می‌زند و بی تردید در زمره‌ی درخشان‌ترین آثار ادبیات تاریخ روسیه به شمار می‌رود.

بولکاگف «دل سگ« را در 1925، چند ماه پس از مرگ لنين، نوشت و در آن پيامبرگونه سرنوشت پرولتاريا را پيش بيني کرد. اما اين رمان بيش از چهل سال در شوروي سابق به دست فراموشي سپرده شد و نخستين بار در غرب قدرش را شناختند.داستان از تخيلي بي‌مانند سرشار است و طي آن پرفسور فليپ فليپوويچ سگي را پس از عمل جراحي به انسان تبديل مي‌کند و او با دل سگ به جان آدميزاد مي‌افتد و پرفسور از کرده‌اش پشيمان مي‌شود و …

«دگرگونی» روایت زندگی مرد میانسالی است که درگیرودار ماجرای عاشقانه‌ای رنگ می‌بازند و در جست‌وجوی هستی از دست رفته به درون خودش نقب می‌زند و در این حال و هوا آنچه به کنشی واقعی در او می‌انجامد واقعیت تغییر یافته اوست که در انتها منجر به تصمیمی متفاوت شود. این کندوکاو درونی شخصیت اصلی رمان، زوال آدمی است که هیچ گاه با خودش تنها نبوده و در خیال پردازی‌های ماهرانه شخصی عاشق پیشه قلمداد می‌کرده است. او برای مقابله با واقعیات و رودررویی با آنها لحظه‌لحظه‌ی زندگی‌اش را همچون پلان‌های یک فیلم به تصویر می‌کشد که مخاطب از شنیدن آن به هیچ روی خسته نمی‌شود. قطار نماد زندگی است، حرکت‌ها و سکون‌هایش از آن جهت به زندگی شباهت دارد که همچون زندگی تولد و مرگ را با هم دارد. این رمان در قطار روایت می‌شود. «لئون دلمن» ماجرای عاشقانه‌اش که در همین قطار شروع شده را در ذهن به تصویر می‌کشد و مخاطب نیز به عنوان یکی از مسافران قطار پاریس- روم در کوپه درجه‌ی سه حضور می‌یابد و نامی برای خود می‌گزیند. «میشل بوتور» به عنوان یکی از پیشگامان «رمان نو» بانگاهی منحصر و نیم‌نگاهی به رمان سنتی توانسته به نوعی از «رمان نو» دست پیدا کند که در نوع خود بی‌نظیر است و در واقع او نویسنده‌ای صاحب سبک است که با شیوه‌ای کاملاً متفاوت از پیشگامان «رمان نو» محسوب می‌شود.

کشیشی به‌نام “لاکوتا” (کوئین)، زندانی سیاسی، به دستور مقام‌های اصلی اتحاد جماهیر شوروی، پس از بیست سال از اردوگاه کار اجباری در سیبری آزاد می‌شود؛ به این شرط که به رم برود تا شوروی در برابر قدرت روزافزون کمونیست‌ای چین ، دوستی در واتیکان داشته باشد. “لاکوتا” به زودی پاپ می‌شود و تمام تلاشش را برای احیای مسیحیت و تغییر عملکرد واتیکان به کار می‌برد…

کتاب چشمان نخفته در گور، در مورد شرح مقاومت و کودتای مردم گواتمالا در برابر سردمداران مملکت و موزداران بزرگ آمریکایی است که نهایتا به خلع رئیس جمهور می انجامد.
در این کتاب، به صورت خاص، روستاییان فقیر که در شرکت موز کار می کنند مورد بررسی قرار گرفته اند. مردمی که عمری تحت شکنجه و فشار حکام ظالم زندگی کرده اند و زمانی ظلم به حدی می رسد که دیگر برای مردم، قابل تحمل نیست و ماجرای داستان ما شکل می گیرد.
البته کتاب، طولانی است و به صورت خیلی جزئی، رفتار، حرکات و زندگی قهرمان های داستان را مورد بررسی قرار داده است.

میگل د اونامونو (به اسپانیایی: Miguel de Unamuno)‏ مقاله نویس ٫ رمان نویس ٫ شاعر ٬ نمایشنامه نویس و فیلسوف اسپانیایی است. وی متولد ۲۹ سپتامبر ۱۸۶۴ است و در ۳۱ دسامبر ۱۹۳۶ در گذشته است.
وی یک نوگرا بود و به برداشتن مرز ژانرهای مختلف کمک بسیار کرد. در مورد این که آیا وی عضو نسل ۹۸ بوده است با نه اختلاف نظر هست. وی علاوه بر نوشته‌های خود نقش مهمی در روشنفکری در اسپانیا داشته است.

این کتاب نوشته «شرمیون» کنیز مخصوص کلئوپاتر هفتم، ملکه مصر از سلسله بطالسه است. شرمیون این کتاب را از دوران کودکی خود آغاز می کند و علاوه بر خاطرات دوران زندگی خود، زندگینامه کلئوپاتر هفتم را نیز تا لحظه مرگ او برای ما شرح می دهد. کنیز ملکه به دلیل داشتن سواد و تربیت خاص دربار مصر جزئیات پیدا و پنهان زندگی ملکه و ارتباطش با مردم و سرنوشت مصر و مرگ او را از نزدیک دیده و بعد به صورت خاطرات شخصی به نگارش درآورده است

نمایشنامه در سه پرده و یازده مجلس
«شیطان و خدا» اثر ژان پل سارتر فیلسوف، اگزیستانسیالیست، رمان‌نویس، نمایش‌نامه ‌نویس، روزنامه نگار و منتقد فرانسوی است، که نخستین بار در 7 ژوئن 1951 در «تئاتر آنتوان» به روی صحنه آمد و در همان سال به صورت کتاب منتشر شد. موضوع این نمایشنامه سرگذشت دردناک مردی است که میخواهد آزادانه اول «بدی» را و سپس «خوبی» را انتخاب کند بنابراین نخست شیطان و سپس خدا را سرمشق خود قرار می‌دهد. اما بیهودگی این انتخاب را درمییابد؛ زیرا کاری عبث است که در انزوا و به دور از اجتماع بشری صورت می‌گیرد. ادامه‌ی مطلب

رای چندین دهه، فضای نقد و بررسی آثار هنری در ایران تحت سلطه ی فرمالیسمِ شل و وارفته ای بوده است که مبنای خود را نه تعریف دقیقی از فرم گذاشته است و نه حتی متون دست اول از کار نقادان فرمالیست. این سلطه در دهه ی هفتاد و هشتاد با ورود پست مدرنیسم به بازار آزاد فرهنگی ما کمی در هم شکست؛ اما دست برقضا این دو خصمِ ظاهری به سنتزی غریب دست یافتند و نقد پست مدرنیستی فرمالیستی رواج یافت؛ چیزی که در بهترین حالت به سمبولیسمای منحط تنه میزد. از کارگاه های نقد هنری گالری های باپرستیژ گرفته تا برنامه های سینما ماوراء، همه شاهدی بوده اند بر حضور جدی این نقد در فضای فرهنگ. بااین حال چند سال اخیرجوانان لجوجی هم سربرآوردند که با خواندن و ترجمه ی متونِ دست اول شکافی را به میانه ی این فضای فرهنگی کشانده اند و لحظه ها یا جرقه هایی از تفکر را موجب شد ه اند؛ جرقه هایی که بی شک از کهکشان مسلط فرهنگی دوامِ بیشتری در آسمان تاریخِ ایران خواهند داشت. ادامه‌ی مطلب

دمیان (Demian) یکی از پر آوازه‌ترین آثار هرمان هسه است، داستانی مربوط به دوران نوجوانی نویسنده که خود را در آن “سینکلر” نامیده‌است، نامی که در آغاز نویسندگی به عنوان تخلص خود انتخاب کرده بوده‌است. این داستان نخستین بار در سال ۱۹۱۹ منتشر شد در سالی که هرمان هسه هشتاد و پنج ساله بود و به عنوان اعتراض به سیاست‌های نظامی آلمان، در سوئیس می‌زیست. دمیان را حدیث نفس انسان دانسته‌اند، حسب حال ایامی از عمر آدمی که معمولاً در چنبره ارزش‌های قراردادی محبوس می‌شود و مجال ظهور نمی‌یابد.