قصه نفس ، قصه یه مامان کوچولوئه، کوچولو به معنای واقعی … مامانی که تو سن کم مجبور شد مامان بشه. مادری که خیانت می بینه ، مصیبت می کشه و با درد هاش بزرگ میشه. درد هایی که مثل یک خار میمونن توی جگر. نه پایین میرن و نه میشه بالا آوردشون…

یه برهه از زمان… یه برهه ی پر فراز و نشیب از زندگی زنی که شوهرش بی هیچ دلیلی ترکش کرده و اونو بین تمام باورهای غلط و درستش تنها گذاشته… یه برهه ی زمانی سخت و طاقت فرسا برای یه زن جوان ۲۰ ساله… اما حالا بعد از ۸ سال اون مرد برگشته… شوهرش برگشته… مسبب تمام رنج ها و غصه هاش… باعث و بانی تمام حرفایی که به حق و نا حق شنیده… یه برهه ی زمانی ، پر از گره و معما… و زنی که می جنگه تا زندگیش رو حفظ کنه… تا آخرین نفس…

همانطور که در ابتدای کتاب خود نویسنده به واقعی بودن نام افراد و وقایع اشاره می‌کند، قصه داستان بر اساس سرگذشت واقعی یکی از مبارزان سیاسی به نام مجید امانی نگاشته شده است. این رمان به حوادث انقلاب سال ۵۷ و درگیری و کشتار مبارزان سیاسی در سالهای قبل و بعد از انقلاب می‌پردازد. در واقع معروفی از استبداد و کشتار سیاسیون و روشنفکران انتقاد می‌کند.

این کتاب و کتاب‌های دیگری که درزمینهٔ خاطرات زندان منتشرشده تنها و تنها گوشه‌ای از واقعیت‌های است که در دهه ۶۰ بر نسلی از انقلاب رفت. نسلی که می‌خواست نان را با مهربانی تقسیم کند، آزادی را در آغوش بگیرد و برابری را پی‌ریزی کند. ولی در صحنه سیاسی دهه ۶۰ واقعیتی بود بر فراز ایده‌ها، گرایش‌ها و تمایلات انسانی و انقلابی این نسل. بی‌تردید، تثبیت دیکتاتوری و استبداد اسلامی، وحشت و هراس مطلق، سرکوب، زندان، شکنجه، اعدام و نسل‌کشی از ویژگی‌های برجسته این دوران بود.
در این کتاب تلاش شده است مجموعه‌ای از وقایع، اتفاقات و شنیده‌های زندان‌های تهران، مبارزات، ایستادگی و در این حال خیانت‌ها و ضعف‌ها را به شکلی ساده و آن‌گونه که مشاهده و برداشت کردم به نگارش درآورم. باشد تا پدیده‌های زندانی سیاسی، شکنجه، اعدام و هر نوع سرکوبی برای همیشه از صحنه سیاسی و زندگی مردم ما محو شوند.

دکتر روشنگر» شخصیت اصلی‌ فیلمنامه «یک صد و بیست و چهار و یک» به قلم دکتر لطف اله روزبهانی سعی‌ دارد به عنوان یکصدو بیست و چهار هزار و یکمین پیامبر خدا برگزیده شود و پاسخی برای پرسش‌های هزار ساله بشر پیدا کند ، دکان تمام شیّادان دین ساز را ببندد و فریب آنها را رو کند. او دزدی ها، جنایات و چپاول‌های پیامبران و اینکه چگونه با زور شمشیر و خونریزی به حکومت رسیده اند را به نقد می‌کشد و نقش ادیان را که جز ترویج ستمگری، فساد، خونریزی و دست اندازی به جان و مال مردم نیست را روشن می‌کند. او در گفتگو با خدا ، پرسش هایی از قبیل چگونگی‌ پیدایش هستی‌ و دلیل ایجاد مذاهب و … را مطرح می‌کند و پاسخ‌های منطبق بر علم انسان امروزی را با چرندیات و خرافاتی که ادیان ابراهیمی به خورد انسان‌ها داده اند را مقایسه می‌کند و ثابت می‌کند که انسان متمدن امروز نه تنها باور‌های خود را در علم جستجو می‌کند بلکه قدم در راه مبارزه و نابودی عقاید کهنه و پوسیده مذاهب گذاشته است.

اگرچه در رویدادهای وابسته به جنبش آزادی خواهی ایران در یکصد سال اخیر، بانوان ایرانی نقش کارآمدی داشته اند، ولی جنس زن و آثار وجودی او آنچنان در اسلام و فرهنگ جامعه اسلام زده ناچیز و بدون اهمیت نهادینه شده که شوربختانه از فعالیت های بانوان ایرانی در تاریخ جنبش آزادیخواهی در ایران دست کم در این مدت بغیر از موارد استثنایی کمتر سخن رفته است. بدیهی است که در رویدادهای وابسته به انقلاب مشروطیت در ایران (1911-1905) نقش دانش آموختگان، روشنفکران و بازاری ها به گونه بایسته به شرح درآمده است. ولی از نقش بانوان ایرانی که در رویدادهای وابسته به انقلاب مشروطیت ایران نقش برجسته ای داشتند، حق مطلب ادا نشده است.

این کتاب که به بررسی تجربه‌ی کمیسیون‌های حقیقت و دادخواهی در کشورهای مختلف می‌پردازد، درباره‌ی اهمیت توجه به حوادث دردناک گذشته، نوشته است: «آیا چالش با گذشته، برای زنده کردن رنج‌های گذشته است یا هدف دیگری دارد؟ این کار چگونه باید صورت گیرد؟ چه درس‌هایی می‌توان از گذشته آموخت؟ چگونه می‌شود از تکرار گذشته جلوگیری کرد؟»
منیره برادران در این کتاب با تأکید بر این‌که این‌ها پرسش‌هایی است که مردم جهان طی سه دهه‌ی اخیر، با آن درگیر بوده و هستند، اشاره‌کرده که جهان در سال‌های گذشته، شاهد فروپاشی حکومت‌های مستبد و تلاش برای ایجاد جوامع مبتنی بر حقوق مدنی، به‌ویژه در آمریکای لاتین بوده است.
وی نوشته است: «همراه با این تغییرات، در این جوامع بحث و پرسش درباره‌ی شناساندن جنایت‌های گذشته، و مقابله با انکار تاریخ دردناک و پرکشمکش آن دوره سر برآورده است.»

انتشارِ اين کتاب و توضيحِ علمی اين تئوری، انقلابی در تمامی زمينه های دانش و علومِ مختلف به وجود آورد. قبل از انتشارِ تئوری داروين، متد و راهِ حلِ علمی برای اين که بتواند توضيح دهد که چگونه و چرا اين همه گونه ها و موجوداتِ زنده با تمامِ پيچيدگی هايشان ظرفِ ميليون ها سال تغييراتِ تدريجی و کلان در اين جهان به وجود آمده اند، وجود نداشت. در اين زمينه فرضيه های خامی از طرفِ زيست شناسان، زمين شناسان و جامعه شناسانی نظير «مالتوس» ارائه شده بود، اما هيچ يک نتوانسته بود معمای هستی را با متدِ علمی ثابت نمايد. تا آن زمان مسجد و کليسا از طريقِ کتابِ قرآن و انجيل بر اين عقيده بودند که «زندگی در زمين فقط ظرفِ شش هزار سالِ گذشته شروع گشته، در هفت روز آفريده شده و خدا خالقِ هر يک از موجودات است و هر آن چه را که خالقِ توانا خلق نمود ديگر بار هيچ نيرويی را قادر به تغييير و تحولش نيست.»