گاندی یک انسان است و نه بیشتر، به علاوه انسانی‌ است به قول خودش تجربه گار حقیقت و به همین خاطر مانند همه مستعد خطاست و ممکن است بیشتر از خطا هم از او سر بزند . او به دلیل نزدیکی‌ زبانش به زبان عرفا و نزدیکی‌ عملش به رفتار تارکان دنیا،به شدت در معرض خطر مقدس شمرده شدن است چیزی که بسیار از آن وحشت دارد .نویسنده در کتاب حاضر،خود نگاهی‌ اینچنینی به گاندی دارد و در جای جای کتاب هم، به تلاش خود گاندی برای تقدس زدایی از خود و از هر شخص و نظریه مطلقی‌ اشاره می‌کند .

من و پائولو به همه جای ایران سفر کرده ایم ، از زابل گرفته تا ماکو ، از بوشهر تا مشهد ، از بندر عباس تا بندر انزلی . همان طور که برخی‌ صفحات پیش رو خواهید دید ما هم به بالا شهر و هم به پائین شهر تهران سر کشیده ایم ، به پای منبر‌ها و مساجد رفتیم ، و از ‌بوتیک‌های بازار و دفاتر اداری دیدن کردیم . در حقیقت تنها یک مکان است که ما از آن بازدید نکرده ایم ، و آن جائی‌ نیست جز «زندان اوین» که به قول شما (خدا از آن حفظتان کند) ادامه‌ی مطلب

ما در راه قدم گذاشتن به سرزمینی ناشناخته و ممنوعه گام بر میداریم !عرش! جایگاهی افسانه ایست که بر اساس احادیث و روایات مو لا درزش نرو ، تنها یکبار پای انسان بدانجا رسیده است .مکانی لاهوتی که طرح و نقشه ساختن کائنات در آن طراحی شد و ظرف مدت شش روز به اجرا درامد.

دکتر اسماعیل خویی شاعری است که هم در قالب ‌های سنتی شعر می سراید و هم در قالب‌های مدرن. در قالب‌های سنتی مفاهیم فلسفی و اجتماعی روز را با تعابیر و تصاویر درخشانی به کار می گیرد و همین باعث می‌شود که شعر‌های اینگونه‌اش از هر سه جنبه‌ی زبان، خیال‌پردازی و اندشیه غنی باشند و رنگ و بوی کهنگی به خود نگیرند. زبانِ مدرنِ شعرهایش اما چیزِ دیگری‌ست؛ سرشار از تصویرپردازی‌ها و حسّامیزی‌های درخشان که برجسته‌سازی‌های منحصر به فردی را به همراه دارند. ادامه‌ی مطلب

آرامش دوستدار در اين اثر، «روشنفکری ايرانی» را که «هنر» آن را در نينديشيدن می‌داند، به گونه‌ای بنیادین نقد می‌کند و سنجشگرانه در رفتار فرهنگی ما می‌کاود تا کارسازی فرهنگی‌مان را روشن سازد. تزهای کانونی اين کتاب بر آن تاکيد دارند که ما در ۱۵۰ سال گذشته نيز به خلاف ظاهرش، در اسارت ديرپای فرهنگی‌مان همچنان «ناپرسا و نينديشا» مانده‌ايم و در دوره‌ای که کلام الهی مستقيما از افق فرهنگی برخی از متجددان خارج می‌شود، روال درونی به همانگونه ناپرسا می‌ماند که پيشتر بوده است. نويسنده تاکید می‌کند که فرهنگ ما چون دينی بوده و مانده، در سراسر رويدادش «ناپرسنده‌ی پرسشنما» بوده است. ناتوانی ما در پهنه‌ی مسلط فرهنگی، ناشی از «دينخويی» و مآلا ناپرسايی فرهنگی ما بوده است. آرامش دوستدار یادآور می‌شود که «دينخويی» الزاما با دين به مفهوم تاريخی يا متداول آن و نيز پارسايی اصيل که از شرايط دين است کاری ندارد، بلکه رويکردی‌ست که از انديشدن و پرسيدن می‌گريزد و از نزديک شدن به هر پرسش و بغرنج ناسازگار با دستورالعمل‌های فرهنگ مستولی در جامعه می‌پرهيزد. بطور خلاصه «دينخويی» يعنی آن رفتاری که امور را بدون پرسش و دانش می‌فهمد. نويسنده يکی ديگر از مشکلات بنیادین فرهنگی ما را در «روزمرگی» می‌داند. «روزمرگی» يعنی سطحی ماندن و رفتاری که هيچ جويايی و جنبش درون رونده‌ای در آن ديده نمی‌شود تا عمقی به آن سطحيت بدهد. برای «روزمرگی» معنوی، همه چيز روشن و آشکار است. هيچ چيز نياز به انديشيدن ندارد و هيچ گرهی نيست که «روزمرگی» معنوی آن را فورا باز نکند. «روزمرگی» آن رويکردی‌ست که هيچ تاريکی و ابهامی در سراسر تاريخ و فرهنگ ما نمی‌بيند تا آن را معروض پرسش قرار دهد.

در این مجموعه کوشش شده با ساده‌ترین بیان، ماهیت و عملکرد جمهوری اسلامی و مذهب شیعه و ادیان دیگر در رابطه با زنان تشریح شود و منشأ آن که یک تشکیلات شیطانی بسیار باستانی حاکم بر کره زمین می‌باشد برای تمام کسانی‌ که ابعاد قضیه را نمی‌دانند روشن گردد. در بخش فنی‌ جزئیات فنی‌ مطلب به زبان تخصصی برای کسانی‌ که نیازمند روشنگری بیشتری هستند ارائه میشود.

هم‌میهن : آیا بلای دیگری سراغ داری که آخوند سرت نیاورده باشد؟ خانه‌ات را گرفتند، میهنت را به بیگانگان دادند، طوق بندگی عرب را به گردنت انداختند، شعورت را گرفتند، و تو را تبدیل به میمون و چهارپا کردند، به زنت تجاوز کردند، و به دخترت و حتی به پسرت، به نوزاد تو هم رحم نکردند و همانطوریکه بیمار روانی‌ روح اله خمینی گفته: با نوزاد می‌توان عشق بازی کرد ولی به او دخول ننمود. آزادی‌های فردیت را گرفتند، مانع آموزش و تحصیل تو شدند، کشورت را غارت کردند، تولیدات تو را به صفر رساندند، آبرویت را نزد جهانیان بردند و مهم‌تر از همه شادی و امید و تلاش را از تو گرفتند و … ادامه‌ی مطلب

رضا پرچی‌زاده، نظریه‌پرداز، تحلیل‌گر و فعال سیاسی است. تخصص او تئوری، تاریخ، فلسفه، و مطالعات فرهنگی است. او کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات انگلیسی دریافت کرده، در رشته رسانه‌ها و مطالعات ارتباطات در دانشگاه اوربروی سوئد تحصیل کرده، و هم‌اکنون دانشجوی دوره دکترای نقد و ادبیات انگلیسی در دانشگاه ایندیانای پنسیلوانیا در آمریکاست. او همچنین سردبیر خبرنامه دپارتمان ادبیات این دانشگاه و ادیتور نشریه آن به نام اعمال و ایام می باشد. از او تا کنون ۶ کتاب و تعداد زیادی مقالات به زبان‌های فارسی و انگلیسی به انتشار رسیده است. ادامه‌ی مطلب

بابک یزدی، فعال و مدافع زندانیان سیاسی، از بنیانگذاران «سازمان دفاع از زندانیان سیاسی ایران» و کانون خاوران، مدیر اجرایی کانون خاوران، عضو کمیته ی مرکزی حزب کمونیست کارگری و دبیر کنونی این حزب در شرق کانادا می‌باشد.مجموعه پیش رو، شامل بخشی از خاطرات، گزارشات، مصاحبه‌ها و نوشته هایی است که در سال‌های اخیر در سایت ها، نشریات و روزنامه‌های مختلف به چاپ رسیده است.نویسنده اشاره می‌کند که «همه ما انسان‌ها در پروسه زمان و مکان تغییر می‌کنیم و همانطور که در متن کتاب مشاهده خواهید کرد، من نیز از این قاعده مستثنی نبوده ام. ادامه‌ی مطلب

صادق هدایت این نمایشنامه را در سال ۱۳۰۷ نگاشت؛ هشت سال پیش از آن‌که بوف کور، مدرن‌ترین رمان فارسی قرن را بنویسد. هدایت در این نمایشنامه صحنه‌هایی از جنگ ایرانیان و عرب‌ها را به تصویر می‌کشد. جنگ و شکستی که برای ایرانیان سرنوشت‌ساز است. آن‌قدر سرنوشت‌ساز که نشانه‌های آن پس از سیزده قرن هنوز در آثار نویسندگان ایرانی به چشم می‌خورد.