این‌ها ، بخشی از نوشته‌های پراکنده ، مسیج‌ها و کامنت هایی هستند که در فیس بوک نوشته‌ام ؛ و برای اینکه از بین نرود ، اینجا گرد آوریشان می‌کنم . هر کدام هم حل و هوای خودشان را دارند که «گاه» به هم ربطی‌ هم ندارند . باید آنها را جدا جدا خند و نه در پیوند با هم؛ تنها پیوندشان ، همان فیس بوکی بودنشان است !

نادره افشاری

میرزا آقاخان سه مکتوب را بر همان اسلوب و سبک مکتوبات آخوندزاده نوشته و حتی بخشهایی از سه مکتوب بازنویسی مکتوبات آخوندزاده‌است. ولی در بسیاری از بخشها از جمله نقد ادیان و دشمنی با اعراب و ستایش فرهنگ باستانی ایران، قلمش راسختر، صریحتر و کوبنده تر بوده و گاه شور و احساسش بر منطق چیرگی یافته‌است. رساله صد خطابه که نیمه کاره مانده، اثری است اصیل که از سه مکتوب هم صریح اللهجه تر است. در واقع می‌توان گفت این دو کتاب تکمیل و نقطه کمال راهیست که فتحعلی آخوندزاده آغازیده بود. نویسندگانی همچون احمد کسروی، صادق هدایت، علی دشتی، صادق چوبک، محمد علی جمالزاده و… کم و بیش از آقاخان کرمانی تاثیر گرفته بودند ولی هیچکدام نخواستند یا نتوانستند به همین اندازه بی پرده و صریح اللهجه به مسائل حساس جامعه ایرانی بپردازند

بهمن شعله ور نامی است که در همه کتاب هایی که به تاریخ داستان و رمان نویسی معاصر ایران پرداخته اند، از او و رمان “سفر به شب” اش نیز یاد کرده اند، نویسنده ای مهم اما غایب از فضای ادبی ایران.
او ۴۲ سال پیش پس از نوشتن رمانش از ایران مهاجرت کرد، مهاجرتی که انتخابی ناگزیر بود. او آن هنگام دبیر پیمان اقتصادی سنتو بود و با نوشتن رمانش که فصلی از آن در نقد غیر مستقیم شاه بود، حتم داشت برایش مشکلاتی پیش خواهد آمد.
او در سال های دور از ایران نیز به نوشتن پرداخته است، هم شعر گفته است و هم داستان نوشته است، اما نه به زبان فارسی و شاید به همین دلیل در این سال ها کتابی از او در ایران منتشر نشده است.
اکنون او دوباره کشف شده است، توسط نویسندگان جوانی که او را فردی تاثیر گذار در جریان داستان نویسی ایران می دانند.

داوکینز آشکارا خداناباور است و از منتقدان بنام مذهب بشمار می‌آید. برخی او را بی خدایی ستیزه جو ( گروهی از خداناباوران که نسبت به مذهب نگرشی ستیزه جویانه دارند) می‌دانند. داوکینز خداناباوریش را نتیجه منطقی درک خود از نظریه فرگشت و درک این که دین و علم ناسازگارند می‌داند. ادامه‌ی مطلب

بهمن شعله ور نامی است که در همه کتاب هایی که به تاریخ داستان و رمان نویسی معاصر ایران پرداخته اند، از او و رمان “سفر به شب” اش نیز یاد کرده اند، نویسنده ای مهم اما غایب از فضای ادبی ایران.
او ۴۲ سال پیش پس از نوشتن رمانش از ایران مهاجرت کرد، مهاجرتی که انتخابی ناگزیر بود. او آن هنگام دبیر پیمان اقتصادی سنتو بود و با نوشتن رمانش که فصلی از آن در نقد غیر مستقیم شاه بود، حتم داشت برایش مشکلاتی پیش خواهد آمد.
او در سال های دور از ایران نیز به نوشتن پرداخته است، هم شعر گفته است و هم داستان نوشته است، اما نه به زبان فارسی و شاید به همین دلیل در این سال ها کتابی از او در ایران منتشر نشده است.
اکنون او دوباره کشف شده است، توسط نویسندگان جوانی که او را فردی تاثیر گذار در جریان داستان نویسی ایران می دانند.

نمیدانی چه سخت است که کسانی را که دوست داری، نمیفهمی و … آنها هم که دوستت دارند – خیال میکنند دوستت دارند – تو را نمیفهمند، و تمام مدت در تلاشند که دست و پات را ببندند و بکشانندت یک جایی که کلی کار کرده ای از آنجا بگریزی و دیگر آنگونه نباشی که آنها میخواهند؛ چون آنگونه اصلا انسانی نیست، هرچند که مهر «اصالت» داشته باشد؛ چون میدانی و خوب میدانی که دینها را و اخلاق را مردان ساخته اند. و حالا تو کسی را دوست داری که انگار ته مغاکی ایستاده است و با زنجیر دوست داشتن، میخواهد تو را بکشد به ته ته آن مغاک و تو… در نوسان بین عشق و آزادی… هی میروی و هی میآیی و گاه خودت را سانسور میکنی و گاه زنجیر پاره میکنی و اسم این را گذاشته ای زندگی… ادامه‌ی مطلب

در اوائل مرداد ماه ۱۳۶۷ ،رژیم جمهوری اسلامی شروع به بازجویی ، شکنجه و اعدام شتاب زده هزاران زندانی سیاسی در سراسر کشور کرد که تا پاییز آن سال ادامه یافت. این کشتار دسته جمعی که به دقت طراحی شده و به صورت حساب شده و مخفیانه انجام شد ، عملا بقایای مخالفین سیاسی رژیم خمینی که در آن هنگام رهبر ایران بود را از میان برداشت . اگر چه شمار دقیق قربانیان معلوم نیست ، اما هزاران زندانی طی دورهای چند ماهه شکنجه و اعدام شدند.

کتاب« زوال جهان اسلام یک پیش بینی‌» مجموعه‌ای است از تجربیات تاریخی‌ و ارزیابی‌های شخصی نویسنده . موضوع اصلی‌ این کتاب نه زوال اسلام به عنوان یک دین به طور کلی‌ ، بلکه زوال اسلام به عنوان یک ایدئولوژی سیاسی است . و در همین کتاب می‌نویسد : «موضوع این کتاب بر سر جهان اسلام به مثابه ی یک ساختار مجازی به نام امّت است که مانند چهارچوبی همهٔ مؤمنان را در بر می‌گیرد . آرمان و رویای بلند پروازانه ای که اسلام سیاسی را از آغاز تولدش پر و بال داده است . در اینجا موضوع بر سر اسلام به عنوان یک ایدهٔ‌ سیاسی است که دیگر جوهر و ماده اولی‌ خود را از دست داده و به جز خشم و خشونت هیچ پاسخی به حوادث جهانی‌ ندارد . موضوع بر سر این اسلام است.»

بابا اسمم را گذاشته بود «زبیده ‌بادوم» چون لابد مثل خانم‌بزرگ‌ها رفتار می‌کردم و… خب… شیطنت‌هایی که منتظرش نبود؛ با زبانی که به گفته‌ی بابا «زهر» می‌ریخت و «نیش» می‌زد که گاه از آن‌ می‌خندید؛ گاه هم دادش به هوا می‌رفت، وقتی حرصش درمی‌آمد.

این کارها را به یاد «بابا» که دیگر نیست، جمع‌آوری کرده‌ام؛ برای آنانی که این‌گونه کارها را می‌پسندند؛ طنز و داستان کوتاه؛ گاه شیرین، و گاه البته گزنده و دردآور!

راستی می‌گویند ما ایرانی‌ها «طنز نویس زن» نداریم؛ اگر این «ادعا» درست باشد، طنزهای این کتاب، خط بطلان اولین «طنزنویس زن ایرانی» است بر هرچه کریم شیره‌ای نکره‌ی مذکر؛ او.کی.؟

نادره افشاری

7 آبانماه 1390

چرا استبداد تا این حد در تاریخ ایران ریشه دارد ؟ چرا استبداد منشی در میان ایرانیان رواج دارد ؟ برای پاسخ گویی به این پرسش بنیادین کار تحقیقاتی‌ موجود استبداد را از دریچهِ روان شناسی‌ اجتماعی بررسی‌ کرده و به تشریح چیستی ، چرایی و چگونگی‌ انسان مستبد میپردازد . ما ضمن توضیح ریشه‌های فردی استبداد منشی به این خواهیم پرداخت که تفاوت ذهنی‌ یک انسان استبداد منش با یک انسان غیر استبداد منش در چیست .