داستانِ کتاب با رفتنِ سلوچ آغاز می‌شود. سلوچ پیش از آغازِ داستان پا از روستای زمینج بیرون گذاشته و ما و خانواده‌اش را ترک کرده است. مرگان -همسرِ سلوچ- با دیدنِ جای خالیِ همسرش به اضطرابی دچار می‌شود که هیچ‌گاه آن را تجربه نکرده است. مرگان پیش‌تر هم شاهدِ رفتنِ سلوچ بود، رفتن‌هایی که با بازگشتِ شبانه همراه بود. ولی این بار انگار به دلِ زن آمده بود که این رفتن، بازگشتی نخواهد داشت و همیشگی خواهد بود. امّا او در طولِ داستان و گذشتِ حتی سال‌ها، از امید به بازگشتنِ سلوچ دست برنمی‌دارد و مقاومت می‌کند. امّا مگر یک زنِ تنها چه‌قدر توان دارد؟
عبّاس، ابراو و هاجر فرزندان سلوچ هستند. فرزندانی که شاید بتوانند از دل‌تنگی برای پدرشان بگریزند ولی هیچ راهِ فراری از حوادث و اتفاقاتِ تلخی که روزگار در نبودِ سلوچ برای‌شان رقم زده است، ندارند. مرگان، حالا مثالِ سکّان‌داری است که می‌داند کشتیِ زندگی او و فرزندانش از این توفان جانِ سالم به در نخواهد برد امّا دم برنمی‌آورد و پیش می‌رود. ادامه‌ی مطلب
