، نوشته ی دکتر رابرت جانسون روانشناس برجسته آمریکایی است که به بررسی روند آگاهی انسان و یا انسان آگاه در سه رمان مشهور می پردازد . در این کتاب هر شخصیت نماینده خصوصیات یک منش و در پس آن یک نوع رفتار است. به عقیده دکتر رابرت جانسون ، دن کیشوت نشانگر کودکی معصومانه ماست. هملت نمایانگر تردید های ما در عمل و احساس و فاوست در بر گیرنده خویشتن راستین ماست که برای به دست آوردن آن گذار از این دو سطح آگاهی لازم است .

روز نهم نوامبر روز جهانی ضد فاشیسم و یهودی ستیزی و همچنین سالروز سقوط دیوار برلین است. به همین مناسبت بنیاد عبدلرحمن برومند مقالۀ “مسئولیت شخصی در دوران دیکتاتوری” تألیف هانا آرنت، یکی از مهم ترین نظریه پردازان نظام های توتالیتر، را به زبان فارسی ترجمه و در اختیار عموم می گذارد.
آرنت طی سا‌ل‌های پس از انقلاب ٥٧، در میان نسل جوانی که ازجمله در نتیجۀ عملکرد سیاسی‌شان، جمهوری اسلامی همچون یک پدیدۀ نامحتمل و حیرت‌انگیز شکل گرفت، چهره‌ای شناخته شده بود.
آرنت با تحلیل و بررسی نظام‌های توتالیتر در کتاب “توتالیتاریسم2″، بسیاری از این نسل را به شناخت و درک روشن‌تر از ماهیت جمهوری اسلامی رهنمون شد.
ارتباط اندیشه‌های آرنت با مسائل کنونی مطرح در ایران، ارتباطی منطقی است.
«جمهوری اسلامی»، یک پدیدۀ انقلابی مدرن است که آشکارا خود را میراث‌خوار سنت انقلابی می‌داند که با انقلاب کبیر فرانسه آغاز شد و با انقلاب اکتبر روسیه ادامه و گسترش یافت و در طول قرن بیستم، الهام‌بخش بسیاری از انقلاب‌ها در کشورهای دیگر بود. انقلاب اسلامى در ایران اگرچه دگردیسى نوینی در پدیدۀ انقلاب‌های مدرن است، با این حال، مکانیسم یکسانى با همان پدیده دارد. همین بس که دقت کنیم به نهادهای بنیانی انقلاب اسلامی، چون دادگاه های انقلاب، کمیته‌های انقلاب و … که نه تنها کارکردشان بلکه حتی در مواردی، نامشان نیز با همتاهای‌شان در انقلاب فرانسه یا روسیه یکسان است. از این‌رو، نزدیکی جمهوری اسلامی با نظام‌های توتالیتر ﴿غیرمذهبى یا ضدمذهبی﴾ چون اتحاد جماهیر شوروی، چین کمونیست، کوبا و کرۀ شمالی، به دلیل وجوه اشتراک در یک سنت انقلابی، شگفت‌آور نیست.
هانا آرنت از جمله متفکران غربی است که پس از جنگ جهانی دوم، راه مبارزه با توتالیتاریسم را در شناخت دقیق ماهیت این نظام وعلل پیدایش آن مىدانستند.
وی معتقد بود برای از میان بردن توتالیتاریسم باید آن را شناخت و تاریخ آن را “مهار کرد”.
نسل هایی که در نیمۀ دوم قرن بیستم به مبارزه علیه توتالیتاریسم کمونیستى پرداختند از اندیشۀ او بهرۀ فراوان بردند.

نخستین اثر مطبوع اسپینوزا و یگانه اثری است که نام نویسنده در زمان حیاتش بر روی آن نوشته شد. این اثر نخست در پاییز 1663 با دیباچه دوستش دکتر لو دوویکوس مایر و ذیلی که محتوی تفکرات مابعدالطبیعی اسپسنوزاست، به زبان لاتین به طبع رسید ودر 1664 به وسیله دوست اسپینوزا، پتر بالینگ منونیت، که در دین مخالف جزمیت بود به طبان هلندی برگردانده شد…

نوشته‌ی آلفونسو ساستره با لحنی تند و گزنده اما به شکلی غیر‌مستقیم اختناق و وحشت و سرکوب حاکم بر جامعه‌ی آن روزگار اسپانیا را به تصویر می‌کشد.
آلفونسو ساستره (Alfonso Sastre) یکی از برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویسان معاصر اسپانیا و در کنار آنتونیو بوئرو بایخو یکی از ارکان متحول‌کننده‌ی تئاتر معاصر این کشور است. تئاتر وی که همواره ناقد دیکتاتوری و حکومت‌های سرکوب‌گر بوده از بدو پیدایش همواره به دست ممیزی حکومت فرانکو ممنوع می‌شد. وی در مخالفت با بوئرو بایخو و اندیشه‌ی پوسیبیلیسم وی که هر فرصتی را برای کوبیدن و به انتقاد کشیدن خفقان موجود در جامعه موجه می‌دید، با نقد این دیدگاه، خط مشی‌ای کاملا افراطی در انتقاد اندیشه‌های دژخیمانه پیش گرفت و لذا در زمان دیکتاتوری فرانکو تئاترش به هیچ عنوان فرصت به صحنه رفتن و عرض اندام نیافت.

یک اثر مختصر اما پربار است. عکس‌های فوق‌العاده‌ای که مولف برای این کتاب تدارک دیده، بر اهمیت و ارزش کتاب افزوده است.

به کوشش دکتر خلیل خطیب رهبر

اثر : یان مارتل
پسر جوانی بنام پی پاتل، فرزند یک صاحب باغ وحش در هندوستان است. پی پاتل در شانزده سالگی همراه خانواده‌اش از هند به طرف کانادا کوچ میکند. خانواده پی در قسمت بار یک کشتی ژاپنی در کنار جانوران باغ‌وحش به سمت خانه جدید سفر می‌کنند. در میانه راه کشتی غرق میشود و پی خودش را در قایق نجاتی به همراه یک کفتار، یک اورانگوتان، یک گورخر زخمی و یک ببر بنگال دویست کیلو گرمی تنها می‌بیند….

زیگموند فروید
تابو و دوگانگی عواطف . بازگشت دوره کودکی توتمیسم . اعتقاد به قدرت ذهنیات

نویسنده بیشتر با نام مستعار ژرژ ساند شناخته می‌شود او رمان‌نویس رمانتیک، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار، اصلاح‌طلب اجتماعی و خاطره‌نگار فرانسوی بوده .امروز کتاب‌های پرشمار ساند کمتر خوانده می‌شود و او را بیشتر به دلیل سبک زندگی نامتعارف و روابط عاشقانهٔ متعددش می‌شناسند اما در سدهٔ نوزدهم او یکی از تأثیرگذارترین زنان زمانهٔ خود و مهم‌ترین نویسندهٔ زن فرانسه بود. در دههٔ سوم قرن نوزده او که از آثارش برای ترویج و آموزش اصلاحات سوسیالیستی استفاده می‌کرد، تصویر کلیشه‌ای از زنان، کارگران، دهقانان و طبقات فرودست را تغییر داد. او نخستین نویسنده‌ای بود که زندگی کارگران و کشاورزان و کودکان را در رمان‌های خود به تصویر کشید و گونه‌ای از رمان به نام رمان روستایی را ابداع کرد که فرم داستان‌های شفاهی پای بخاری را داشت و آداب و رسوم و سنت‌های اجتماعی منطقهٔ سکونتش در کودکی را که با وقوع انقلاب صنعتی به سرعت در حال ناپدید شدن بود روایت می‌کرد ساند از پیشگامان ادبیات فمنیستی بود و در آثارش قواعد ازدواج و نگاه کلیشه‌ای مردانه به نقش زن را به چالش می‌کشید.

رمانی نوشتهٔ ویرجینیا وولف است. این اثر یکی از نخستین آثار پیشگام در نوعی سبک رمان نویسی است که امروزه رمان نو خوانده می‌شود.
ویرجینیا وولف یک روز ماه ژوئن از زندگی کلاریسا دالووی در لندن پس از جنگ جهانی اول را از زاویه دید این زن توصیف می‌کند. خواننده چنین می انگارد که گویا پا به پای راوی در خیابانهای لندن گام برمی دارد و از دریچه نگاه کلاریسا آدمها و محله‌های شهر را می بیند. در این گذار تند و ناگسسته، وولف از شهر و آدمهایش تابلویی به پهنای افق در دیدرس خواننده قرار می‌دهد.