ما نقش قهرمان را بازی میکنیم چون ترسوییم ; نقش قدیس را بازی میکنیم چون شریریم ; نقش آدمکش را بازی میکنیم چون در کشتن همنوعان خود بی تابیم ; و اصولا از آن رو نقش بازی می کنیم که از لحظه تولد دروغگوییم . ( ژان پل سارتر )
یوسا در “آرکیپای” پرو به دنیا آمد. دوران کودکی او با تلخی سپری شد. ادامه‌ی مطلب

ماریو بارگاس یوسا، اهل پرو (زادهٔ ۲۸ مارس ۱۹۳۶) داستان‌نویس، مقاله‌نویس، سیاست‌مدار ، روزنامه‌نگار و برنده نوبل ادبـی سال 2010
“در ستایش نامادری” اثری متفاوت است از ماریو وارگاس یوسا رمان نویس معاصر اهل کشور پرو که بوسیله کوشیار پارسی به فارسی برگردانده شد . “در ستایش نامادری” را می توان داستانی اروتیک دانست ، البته این تنها وجه تمایز این داستان از دیگر داستان های یوسا نیست . مرز میان تخیل و واقعیت با آوردن تابلوهایی از چند نقاش معروف جهان برداشته می شود و قهرمانان داستان به نوبت و گاه و بی گاه پای در یکی از این تابلوها می گذارند و خواننده را با خود به دنیای شاهکارهای نقاشی می برند . زبان صریح و بدون سانسور در بیان احساسات و لذات جنسی بهمراه عشقی ممنوعه – پسر به نامادری – نشان از جسارت یوسا در این اثر 43 صفحه ای دارد . نکته دیگر وجود طنزی آشکار است که همراه با زبان اروتیک و ورود تخیلی به دنیای تابلوها تا به آخر داستان وجود دارد و البته نقطه اوج آن را می توان در بخش میانی داستان و صحنه حمام و بیشتر دستشویی رفتن دون ریگوبرتو دانست ( چنان نیایش گونه و آیینی از دفع مدفوع سخن می گوید که دهان خواننده از تعجب باز می ماند ). ادامه‌ی مطلب

جای خالی سلوچ دومین رمان دولت آبادی است. محل وقوع داستان، روستای زمینج است. روستایی کویری، با مردمی فقیر. شخصیت‌های اصلی داستان خانواده‌ی سلوچ هستند. “سلوچ” مقنّی و کارگر است. همسرش “مرگان” زنی است میانسال که درخانه‌های اهالی کار می‌کند تا نانی به خانه بیاورد. پسر بزرگتر “عباس” که عاشق قمار است و دزدیدن پول برادر کوچکتر. “ابراو” ــ پسر کوچکترـ نوجوانی است گریزان از فقر خانواده که تن به هر کاری می‌دهد تا گرد فقر را از خانه دور کند. “هاجر” هم دختر مرگان و سلوچ است که حضوری شبح‌وار در خانه دارد.

خلاصه داستان:

هولدن کالفیلد نوجوانی هفده ساله‌است که در لحظهٔ آغاز رمان، در یک مرکز درمانی بستری است و ظاهراً قصد دارد آن‌چه که پیش از رسیدن به این‌جا از سر گذرانده برای کسی تعریف کند و همین‌کار را هم می‌کند و رمان نیز بر همین پایه شکل می‌گیرد. در زمان اتفاق‌افتادن ماجراهای داستان، هولدن یک پسربچهٔ شانزده‌ساله‌است که در مدرسهٔ شبانه‌روزی «پنسی» تحصیل می‌کند و حالا در آستانهٔ کریسمس به علت ضعف تحصیلی (او چهار درس از پنج درس‌اش را مردود شده و تنها در درس انگلیسی نمرهٔ قبولی آورده‌است) از دبیرستان اخراج شده و باید به خانه‌شان در نیویورک برگردد. ادامه‌ی مطلب

هم‌نوایی شبانهٔ ارکستر چوب‌ها رمانی از رضا قاسمی است. این رمان اولین بار توسط نشر کتاب در سال ۱۹۹۶ در آمریکا منتشر شد و بعدها در ایران اجازهٔ انتشار یافت و برنده بهترین رمان اول سال ۱۳۸۰ جایزه هوشنگ گلشیری و بهترین رمان سال ۱۳۸۰ منتقدین مطبوعات شد.
داستان از دیدگاه اول شخص بیان می‌شود و حکایت یک روشنفکر ایرانی است که به فرانسه پناهنده شده و دراتاق زیر شیروانی ساختمانی در پاریس زندگی می‌کند که ساکنانش را چند فرانسوی و ایرانی تبعیدی تشکیل داده اند. نویسنده واقعیت و خیال را در این داستان به هم آمیخته و ساختاری مالیخولیایی ایجاد کرده است. ادامه‌ی مطلب

تنهایی پرهیاهو عنوان کتابی از بهومیل هرابال نویسنده اهل چک است. او این کتاب را در فاصله سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ نوشت و از آن‌جا که در کشورش ممنوع‌القلم بود اثر در سال ۱۹۷۶ به صورت مخفیانه منتشر شد. اولین انتشار اثر در کشور چک به سال ۱۹۸۹ برمی‌گردد. داستان، برخلاف بیشتر آثار هرابال، در دوره سلطه نظام کمونیستی رخ می‌دهد.
کتاب روایت تک‌گویی درونگرایانه یک کارگر پرس به نام آقای هانتا است. او در زیر زمینی مرطوب که انبار کاغذ باطله است روزگار می‌گذراند و کتاب‌هایی را که از سوی اداره سانسور به آن‌جا می‌آورند را خمیر می‌کند.آقای هانتا با خواندن این کتاب‌ها دنیا را به گونه‌ای دیگر می‌بیند. ادامه‌ی مطلب

دانلود رمان جاودانگی – رمان جاودانگی آخرین اثر میلان کوندرا است . نویسنده خود در یکی از بخش های کتاب ضمن گفتگو با دوستش پروفسور آوناریوس در پاسخ به این سوال که مشغول چه کاری است ، می گوید : مشغول نوشتن کتابی است به نام سبکی تحمل ناپذیر هستی . ادامه‌ی مطلب

تناقض حرف تا عمل  در رهبریت جمهوری اسلامی ایران و هیئت دولت یازدهم

از جمله اقدامات دولت تدبیر و امید: وعده داده بودند ممیزی کتاب پیش از انتشار برداشته میشود و اینک نه تنها این وعده به مرحله اجرا در نیامده است بلکه ممیزی کتاب های آموزشی نیز توسط ناشران دولتی انجام میشود.

ادامه‌ی مطلب

الکسی ماکسیموویچ پشکوف داستان نویس، نمایش نامه نویس و مقاله نویس انقلابی روس است که بعدها با نام ماکسیم گورکی شهرتی دنیاگیر کسب کرد. او از بنیان گذاران سبک رئالیسم سوسیالیستی بود.

در هر جماعت یکی هست که خود را در محل و موقع مناسب خویش احساس نمی‌کند، و این لزوماً به این معنا نیست که او بهتر یا بد‌تر از دیگران است. لازم نیست که شخص فکر درخشان و یا شعور ناقص داشته باشد تا موجب تمسخر دیگران گردد؛ جماعت در اینکه یکی را برگزیند و وسیله تمسخر و مزاح خویش سازد صرفاً از خواهش و میلی که به تفریح و سرگرمی دارد، پیروی می‌کند.
در پریشانی و تنهایی باز به کتاب پناه برد. اکنون نیز مانند دوران کودکی به کتاب‌هایی علاقه‌مند بود که زندگی را به شیوه‌ای متفاوت‌تر از آنچه می‌دید وصف می‌کرد. داستان‌های واقعی را، یعنی داستان‌هایی که با زندگی روزمرۀ مردم معمولی سروکار داشت خسته کننده و نادرست می‌یافت. بدیهی است که این داستان‌ها گاهی اوقات او را سرگرم می‌داشتند اما بیشتر اوقات احساس می‌کرد که این‌ها را نویسندگان عیار و روباه صفتی نوشته‌اند که می‌خواسته‌اند زندگی شاق و زشتی را که او این همه با آن آشنا بود، رنگ و روغن بزنند و بزک کنند. باری، با این زندگی خوب آشنا بود و دایرۀ این آشنایی روز به روز وسعت می‌یافت.هر روز که از کوچه‌ها و خیابان‌های شهر می‌گذشت موارد تازه‌ای را می‌یافت که به خشم و دلزدگی‌اش مایه می‌داد.